Τα χρόνια, στα οποία αρχίζεις να ορίζεις εσύ ο ίδιος την τύχη σου, όσο τουλάχιστον είναι δυνατόν. Κάνεις τις πρώτες σημαντικές επιλογές, ορίζεις τις παραμέτρους εκείνες, γύρω από τις οποίες θα δομηθεί η ζωή σου. Επιλέγεις, διαλέγεις, προχωράς, αποφασίζεις, εξελίσσεσαι.
Είσαι πλέον ενήλικος για τα καλά και έχεις ευθύνες, αλλά και δυνατότητες, που πριν δεν είχες. Έτσι, λοιπόν, από την μία μπορείς και εσύ να κάνεις πράγματα που κάνουν οι μεγαλύτεροι- όπως, παραδείγματος χάριν, να καταναλώνεις όσο αλκοόλ θες ή αντέχεις, να παρκάρεις πάνω στα πεζοδρόμια όπως οι γύρω σου, να έχεις λόγους να φωνάζεις, μπροστά από την τηλεόραση-, αλλά από την άλλη ξεκινούν και οι άνθρωποι γύρω σου να έχουν από σένα απαιτήσεις, που εσύ ίσως καν να μην λογάριαζες.
Και, καθώς τα πάντα τρέχουν και πολύ συχνά, ανά τακτά διαστήματα. τα πάντα δείχνουν να καταρρέουν γύρω σου, φτάνει η στιγμή εκείνη που, καταβεβλημένος από όλα όσα αντικρίζεις- τις προσδοκίες σου, που δείχνουν να διαψεύδονται, τα κακώς κείμενα που δεν μπορείς να αλλάξεις- αναρωτιέσαι και εσύ ο ίδιος: τι θα γίνει με τη ζωή μου; Τι θα γίνει με μένα;
Πολλοί, λοιπόν, από εμάς στα 25 καταλήγουμε να νιώθουμε πως έχουμε γεράσει, ενώ στα 28 πάντα θα υπάρχει μια δόση μελαγχολίας, όταν σκεφτόμαστε όλα εκείνα που θέλαμε να κάνουμε και δεν καταφέραμε. Σας παρουσιάζουμε 10 από τα πράγματα που κάνουν την ζωή μας, εκεί, ανάμεσα στα είκοσι και τα τριάντα, λιγάκι πιο δύσκολη:
10. Πως θα βρεις μια κανονική δουλειά επιτέλους;
Στην χώρα μας, αυτό είναι κάτι που γνωρίζουμε καλά- απ' την κακή και την ανάποδη. Οι περισσότεροι από τους νέους- και όχι μόνο- αναγκάζονται για χρόνια να απασχοληθούν σε δουλειές τελείως άσχετες, τόσο με τις σπουδές που έχουν πραγματοποιήσει, όσο, κυρίως, και με το τι θα ήθελαν να κάνουν οι ίδιοι.
Ευκαιρίες δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα, οι συνθήκες απέχουν μακράν από το να χαρακτηριστούν ικανοποιητικές και οι περισσότεροι καταλήγουν απλώς να υπομένουν, και να ελπίζουν: πως κάπου, κάπως, κάποτε θα προκύψει κάτι καλύτερο. Αυτή, όμως, είναι η ηλικία που ο καθένας θα έπρεπε να μπορεί να ακολουθήσει τα όνειρα του και να κάνει τις προσωπικές του επιλογές, αναλογιζόμενος το τι θέλει ο ίδιος από τον εαυτό του και το μέλλον του.
Δεν λέμε πως η δουλειά που θα βρεις στα 25 σου, είναι εκείνη που θα κάνεις για όλη σου τη ζωή. Αλλά, θα ήταν καλό να βρει κανείς μια δουλειά στην οποία θα μπορέσει πραγματικά να εξελιχθεί, να μάθει πράγματα, να αποκομίσει εμπειρίες και, σε κάθε περίπτωση, να βελτιωθεί και ο ίδιος από κάθε άποψη. Επίσης, είναι η ηλικία των ρίσκων: αν δεν τα πάρεις τώρα, μάλλον δεν θα τα πάρεις ποτέ και, αν δεν παίρνεις ρίσκα, μάλλον κάπου έχει χαθεί το νόημα.
9. Η οικογένεια ρωτάει: «πότε θα παντρευτείς;»
Το ότι έχεις μεγαλώσει, σημαίνει πως πλέον από την οικογένεια σου αντιμετωπίζεται πιο φυσικά, το ότι έχεις ερωτικές σχέσεις. Ταυτόχρονα, όμως, σημαίνει πως ο βαθμός εμπλοκής τους και οι προσδοκίες τους αυξάνονται- με λίγα λόγια, θεωρούν πως τους πέφτει λόγος. Είτε πρόκειται για την γιαγιά και τον παππού, που «θέλουν να δουν ένα εγγονάκι, πριν φύγουν», είτε για την θεία σου που όλο επιμένει πως ξέρει ένα καλό αγόρι ή μια καλή κοπέλα, που θα έπρεπε να γνωρίσεις, είτε για τον πατέρα σου που ζητάει να μάθει τι τρέχει, πως περνάς τις ώρες σου και που κοιμήθηκες εχθές.
Όπως και να’ χει, το να είναι κανείς εργένης σε αυτή την ηλικία είναι κάτι φυσιολογικό στη σύγχρονη ζωή. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως μπορεί και θέλει, κυρίως, να το καταλάβει ο καθένας από την οικογένεια σου- ειδικά, όταν οι φίλοι και οι φίλες σου σταδιακά παντρεύονται και η ερώτηση απλώς αιωρείται: ποιος είναι ο επόμενος;
8. Οι γονείς σου σταματούν να πληρώνουν για εσένα
Ζούμε σε δύσκολες εποχές και, όσο και να στενοχωρεί και τους ίδιους, οι αγοραστικές δυνατότητες των γονιών σου δεν είναι απεριόριστες, ακόμη κι αν κάποτε φάνταζαν. Διαρκώς προκύπτει κάτι νέο που θα πρέπει να πληρώσουν και είναι όλο και πιο δύσκολο για εκείνους να μπορέσουν να σας βοηθήσουν οικονομικά, όσο θα ήθελαν.
Ειδικά εάν έχετε ολοκληρώσει τις σπουδές σας και, ασχέτως τι δουλειά έχετε καταλήξει να κάνετε, είναι πλέον λογικό να αναλαμβάνετε εσείς τα έξοδα σας και, αν μπορείτε, να βοηθάτε και εσείς οι ίδιοι τους γονείς σας. Αυτό, βέβαια, ακόμη και αν σας δυσκολεύει καμιά φορά έχει τη γλύκα του: ποιος δεν θέλει να διευκολύνει λίγο, ελάχιστα έστω, τους γονείς του;
7. Αρχίζεις να παχαίνεις
Παλαιότερα, ήταν ωραία. Μπορούσες να τρως ό,τι ήθελες, δίχως να σκέφτεσαι καν εάν το ένα φαγητό παχαίνει ή το άλλο έχει υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά. Έτρωγες απλώς αυτό που σου άρεσε, όποτε σου έκανε κέφι. Τώρα, όμως, που χρόνος για γυμναστική δεν υπάρχει και, όπως είναι οι ρυθμοί της ζωής, καταλήγεις να τρως συνέχεια έξω, στα γρήγορα, το σώμα σου δεν μοιάζει σε τίποτα με το πώς ήσουν πριν από μερικά χρόνια. Το βλέπεις στον εαυτό σου και τους γύρω σου, επίσης, και όλο υπόσχεσαι να βρεις χρόνο να ξεκινήσεις γυμναστήριο- και ακόμη ψάχνεις.
6. Δεν είσαι πια το κέντρο του κόσμου
Κάποτε, έμπαινες σε ένα νυχτερινό μαγαζί για παράδειγμα, και ένιωθες πως όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα πάνω σου. Πήγαινες σε συναυλίες, σε περίεργα πάρτι και μαγαζιά που περίμεναν να τα ανακαλύψεις, και ένιωθες εκείνο το μοναδικό συναίσθημα αγνού ενθουσιασμού, που έχεις όταν κάνεις κάτι για πρώτη φορά και δεν μπορεί με τίποτα να συγκριθεί.
Πλέον, όλα αυτά έχουν γίνει συνήθεια και πολλά από τα πράγματα που σε ενθουσίαζαν πριν, τώρα δεν έχεις ούτε κουράγιο ούτε όρεξη να τα κάνεις. Και αυτή η νέα γενιά, από την άλλη, δείχνει να έχει καταλάβει τα πάντα γύρω σου- και εσύ δεν ξέρεις εάν σου αρέσει αυτό, και πόσο. Από την άλλη, δεν είσαι το κέντρο του κόσμου ούτε για την οικογένεια και τους συγγενείς σου, πλέον.
5. Οι φίλοι σου είναι χαρούμενοι
Υπάρχει- ή φαίνεται να υπάρχει- τόση πολλή ευτυχία γύρω σου, όπως βλέπεις κάθε φορά στο Facebook και το Instagram, που σε θλίβει. Είναι λες και κάθε φορά που μπαίνεις στα κοινωνικά δίκτυα, όλο και κάποιος συνομήλικος ή νεότερος σου θα έχει παντρευτεί. Κάποιος θα έχει ταξιδέψει και πάλι, σε μέρη που ούτε καν έχεις βρεθεί. Κάποιος θα έχει την δουλειά των ονείρων σου- και θα το απολαμβάνει.
Αυτό είναι κάτι που δεν θα έπρεπε να ανησυχεί. Η ζωή δεν είναι ένας ατέρμονος ανταγωνισμός με τους γύρω σου, στον οποίον τρεχεις και τρέχεις και τρέχεις, με συνέπεια να μην φτάνεις ποτέ. Αν πρέπει να ανταγωνιστείς κάποιον, αυτός είναι μόνο ο δικός σου εαυτός και όλα είναι εντάξει, δεν μπορούν να μην είναι εντάξει, όσο κάνεις αυτά που θέλεις, δουλεύεις για αυτά που επιθυμείς και πασχίζεις να καταφέρεις αυτά που εσύ ονειρεύεσαι.
4. Οι φίλοι σου παντρεύονται και έχουν παιδιά
Και κάπου εκεί, οι γονείς και η γιαγιά και ο παππούς, σαν να μην έφταναν όσα κάνουν στο Νο 9, που αναφέραμε, κάνουν και πάλι την εμφάνιση τους: «εσύ πότε θα κάνεις παιδιά;». Ήδη, καθώς προχωράς στα χρόνια μετά τα 20 σου, θα έχεις δει πολλούς φίλους και γνωστούς να έχουν παντρευτεί και να έχουν κάνει παιδιά- κάποιοι εξ αυτών, θα έχουν ήδη δύο παιδιά, μάλιστα. Η ζωή τους αλλάζει, όπως αλλάζει και η σχέση τους με εσένα, ο χρόνος που μπορούν να διαθέσουν για να βλέπεστε, οι προτεραιότητες τους.
Αυτό δεν είναι κάτι που θα πρέπει να σε ανησυχεί, αγχώνει ή απογοητεύει- κάθε άλλο: ένα νέο μέλος στην «παρέα» σας, σημαίνει πως υπάρχει απλώς άλλος ένας άνθρωπος που θα αγαπάς και θα σε αγαπάει. Και, εάν είσαι πραγματικός φίλος, ξέρεις πως αυτό που σε ενδιαφέρει πραγματικά είναι η ευτυχία του φίλου σου- ακόμη και αν αυτή απαιτεί το να σε βλέπει για λιγότερες ώρες κάθε βδομάδα.
3. Κάποιοι νομίζουν πως ήρθε η ώρα να ωριμάσεις
Αυτό είναι ένα από τα πιο ενοχλητικά πράγματα που έχει να αντιμετωπίσει κανείς, καθώς μεγαλώνει. Οι άνθρωποι γύρω σου, όντως, περιμένουν πως ξαφνικά θα αρχίσεις να συμπεριφέρεσαι απόλυτα ώριμα και «όπως πρέπει», ενώ εσύ είσαι εκείνος ακριβώς ο άνθρωπος που ήσουν και πέντε χρόνια πριν, με τα ίδια μυαλά. Είναι λες και ξυπνάς μια ημέρα και αρχίζεις να συμπεριφέρεσαι όπως όλοι γύρω σου- έτσι νομίζουν πως θα πρέπει να γίνει.
Έτσι, υπάρχουν κάποια πράγματα, για παράδειγμα, που «είναι εντάξει» να τα κάνεις στα 20 αλλά όχι στα 25 σου και, σαν καταλάβουν πως εξακολουθείς να τα κάνεις, οι άνθρωποι απλώς θα κοιτάνε το κεφάλι τους με νόημα. Σε κάθε περίπτωση, καλό είναι να θυμάται κανείς την ρήση του George Bernard Shaw: «Δεν σταματάμε να παίζουμε επειδή μεγαλώσαμε, μεγαλώσαμε επειδή σταματήσαμε να παίζουμε».
2. Τα hangover είναι όλο και πιο επώδυνα
Κάποτε άντεχες, ναι. Στα φοιτητικά χρόνια, μπορούσες να βγαίνεις για πολλά βράδια στη σειρά, να καταναλώνεις μεγάλες ποσότητες αλκοόλ και το επόμενο πρωί, να βρίσκεσαι σε θέση να επαναλάβεις τα καμώματα της χθεσινής νύχτας. Τώρα, τα ξυπνήματα είναι αλλιώς και αντί για το «πάμε πάλι» που μπορούσες με ενθουσιασμό να πεις στα προηγούμενα χρόνια, πλέον από το στόμα σου ακούγεται κάτι σαν «δεν το ξανακάνω» ή «τελευταία φορά». Και η συνοδεία της ημέρας: πονοκέφαλος.
Πλέον, έχεις όλο και λιγότερες δυνάμεις, νιώθεις την ανάγκη να μείνεις σπίτι και τα πρωινά που κατέληγες απευθείας στην δουλειά, με τα μάτια μισόκλειστα, κάνοντας απλώς υπομονή για το πότε θα τελειώσουν οι ώρες της δουλειάς- από τις πιο απολαυστικές στιγμές, που έχεις να θυμάσαι, όμως- ανήκουν στο παρελθόν.
1. Η φωνούλα της συνείδησης ακούγεται όλο και πιο δυνατά
Όλο και λιγότερο, πλέον, νιώθεις την ελευθερία να κάνεις απερισκεψίες που παλαιότερα τιμούσες δεόντως. Κάποτε δεν θα είχες πρόβλημα, να κάνεις πράγματα που σε άλλους φαίνονταν τρελά, να «γίνεις ρεζίλι», να φερθείς ανώριμα. Πλέον, όλος ο κόσμος γύρω σου μοιάζει να έχει απαιτήσεις από εσένα και είναι λες και είσαι υποχρεωμένος, πλέον, να σκέφτεσαι κάθε τι δύο φορές, πριν πράξεις.
Οι δικαιολογίες περί νεότητας και νεανικού ενθουσιασμού, που «θα περάσει», ανήκουν στο παρελθόν- «πέρασαν», όντως. Νιώθεις πως έχεις σπαταλήσει το χρόνο και τις δυνατότητες σου, αφού δεν κατάφερες να κάνεις όλα εκείνα που είχες υποσχεθεί στον εαυτό σου και όσα διαρκώς ανέβαλες, πλέον ξέρεις πως φαντάζουν ακόμη πιο μακρινά.
Το είδαμε εδώ
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΑΣ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ
ΣΤΟ FACEBOOK Ή ΣΤΟ BLOGGER👇
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Αγαπητοί αναγνώστες, ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε.