Ποιοι και γιατί παρακολουθούν στενά τις φωτογραφίες που ανεβάζουμε στα social media

Οι φωτογραφίες και τα selfies που μόλις πόσταρες στο λογαριασμό σου στο instagram μπορεί να περιέχουν πολύ περισσότερα και αξιοποιήσημα στοιχεία για κάποιους, από ένα χαμόγελο την αποτύπωση μιας στιγμής ή ένα τοπίο.

Όπως αναφέρει εκτενές άρθρο της Wall Street Journal, στοιχεία όπως το τι φοράμε, αν είμαστε χαρούμενοι ή λυπημένοι, τι κρατάμε στα χέρια μας κλπ είναι μερικά από τα στοιχεία που μπορούν να φανούν πολύτιμα στους διαφημιστές και τους σύγχρονους marketers που τους βοηθούν να δημιουργούν ακόμα πιο στοχευμένες καμπάνιες, στηριζόμενες σε γούστα και trends.

Για το λόγο αυτό εμφανίστηκε μια νέα σοδειά εταιρειών μάρκετινγκ που έχουν ξεκινήσει να «χτενίζουν» και να αναλύουν φωτογραφίες που εμφανίζονται σε site όπως το Instagram, το Flickr, και άλλες σελίδες διαμοιρασμού φωτογραφιών προκειμένου να 'αλιεύσουν' τα παραπάνω, πολύτιμα γι' αυτούς data.  

Μια από αυτές, η Ditto Labs Inc. χρησιμοποιεί ένα εξελιγμένο software που σαρώνει τις φωτό μας για να εντοπίσει λογότυπα και να χαρτογραφήσει το πλαίσιο μέσα στο οποίο εμφανίζονται (φοράει κάποιος North Face στη φωτό; Κρατάει Κόκα-Κόλα; κοκ)   

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα mega-brands όπως η Kraft Food, πληρώνουν εταιρείες όπως η Ditto Labs να εντοπίσουν λογότυπα των προϊόντων τους στο Instagram και στο Tumblr, που συγκεντρώνουν νεότερες ηλικίες και στη συνέχεια αναλύουν μαζί με ποιές ανταγωνιστικές μάρκες τα καταναλώνουν, και πόσο δείχνουν να τα απολαμβάνουν. 

Κατόπιν η εταιρεία κατατάσσει τους εικονιζόμενους ανυποψίαστους χρήστες σε κατηγορίες όπως «γευσιγνώστης», «φίλαθλος» ανάλογα με το πώς και το πού, καταναλώνουν τα προϊόντα.  

Άλλες εταιρείες πάλι, όπως η Piquora Inc., αναφέρει το TIME, μπορεί να αποθηκεύουν για αρκετούς μήνες τεράστιες ποσότητες προσωπικών φωτογραφιών, προκειμένου να αναλύσουν σε βάθος χρόνου την εξέλιξη των trends και του μαζικού γούστου.  

Αυτού του τύπου η νέα σοδειά ψηφιακού marketing, και οι μέθοδοι έξόρυξης data που χρησιμοποιούν, έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι άπαξ και πατήσουμε το 'post' για να μοιραστούμε τις φωτό μας με φίλους και followers, η δημοσίευσή τους μας στερεί τον έλεγχο του ποιός και πως τις χρησιμοποιεί. 

«Πρόκειται για ένα τομέα όπου η εμπορική εκμετάλλευση και το επιθετικό μάρκετινγκ, ευδοκιμούν και ανθούν», παραδέχεται ο Joni Lupovitz, αντιπρόεδρος της εταιρείας υπεράσπισης της ιδιωτικής ζωής των παιδιών Common Sense Media. Και τονίζει: 

«Είναι δύσκολο να αντιληφθούμε ότι επειδή βρεθήκαμε σε ένα συγκεκριμένο τόπο και τραβήξαμε μια φωτογραφία αυτή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την διαμόρφωση του online προφίλ μας."

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

6 συμβουλές για την επιλογή αθλητικών παπουτσιών

Το τρέξιμο και το περπάτημα είναι από τις πιο αγνές και πιο φυσικές μορφές άσκησης. Η επιλογή λάθος αθλητικών παπουτσιών θα μπορούσε να σας οδηγήσει στον καναπέ του σπιτιού σας με νάρθηκες ή με πόνους στα πέλματα αντί να απολαμβάνετε τον καθαρό αέρα. Τη στιγμή που η αγορά του κατάλληλου παπουτσιού φαίνεται να απαιτεί ένα προηγμένο πτυχίο, οπλιστείτε με κάποιες βασικές γνώσεις για τα πόδια σας και τις συγκεκριμένες ανάγκες τους.

Μην μετατρέπετε τα παπούτσια σας για πολλαπλές χρήσεις

Τα παπούτσια για περπάτημα είναι πιο σκληρά, τα παπούτσια για τρέξιμο είναι πιο ευέλικτα με επιπλέον απορρόφηση των κραδασμών. Αν κάνετε και τις δύο δραστηριότητες, αγοράστε ένα ζευγάρι για την κάθε περίπτωση.

Γνωρίστε τα πόδια σας

Σίγουρα, όλοι έχουμε δέκα δάχτυλα και δύο φτέρνες, αλλά πέρα ​​από αυτό, τα πόδια «έρχονται» σε μια ποικιλία σχημάτων. Η γνώση, λοιπόν, των ιδιορρυθμιών των ποδιών σας είναι το κλειδί για να επιλέξετε το σωστό ζευγάρι. Οι περισσότερες μεγάλες μάρκες προσφέρουν ένα μοντέλο για να ταιριάζουν σε κάθε τύπο ποδιού.

Ένας τρόπος για να καθορίσετε το σχήμα του ποδιού σας είναι να προβείτε σε ένα "υγρό τεστ". Βρέξτε τα πόδια σας, πατήστε σε ένα κομμάτι καφέ χαρτί και αφήστε τα ίχνη σας. Ή απλά δείτε πριν πετάξετε το τελευταίο ζευγάρι παπουτσιού σε ποιο σημείο υπέστη φθορά.

Αν το αποτύπωμά σας στο χαρτί παρουσιάζει ολόκληρο το πέλμα του ποδιού σας με μία μικρή καμπύλη στο εσωτερικό ή αν τα παπούτσια σας έχουν υποστεί φθορά στην εσωτερική πλευρά, αυτό πιθανόν να σημαίνει ότι έχετε υπερπρηνισμό. Ο υπερπρηνισμός μπορεί να δημιουργήσει επιπλέον φθορά στο εξωτερικό της φτέρνας. Αγοράστε ένα παπούτσι με ένα χαρακτηριστικό κίνησης-ελέγχου για τη μέγιστη υποστήριξη.

Αν το αποτύπωμα δείχνει μόνο ένα μέρος των μπροστινών ποδιών ή αν τα παπούτσια σας φθείρονται κυρίως στην εξωτερική άκρη και έχετε υψηλή καμάρα, τότε έχετε κοιλοποδία. Αγοράστε ένα μαλακό παπούτσι με μαλακή σόλα.

Έχετε ουδέτερη καμάρα αν το αποτύπωμα σας έχει μια ξεχωριστή καμπύλη κατά μήκος του εσωτερικού και τα παπούτσια σας φθείρονται ομοιόμορφα. Ψάξτε για ένα σταθερό παπούτσι, το οποίο έχει το σωστό μίγμα κραδασμών και υποστήριξης.

Αλλαγή μεγέθους

Μετρήστε συχνά το πόδι σας. «Είναι μύθος ότι το μέγεθος του ποδιού δεν αλλάζει στους ενήλικες» λέει ο Steven Raiken, MD. «Αλλάζουν καθώς γερνάμε, οπότε πρέπει να μετράτε τα πόδια σας δύο φορές τον χρόνο. Τα μεγέθη διαφέρουν επίσης μεταξύ των εμπορικών εταιρειών.»

Αγοράστε προς το τέλος της ημέρας. Και αυτό γιατί τα πόδια διογκώνονται κατά τη διάρκεια της ημέρας, επεκτείνονται, ενώ τρέχετε ή περπατάτε. Έτσι, τα παπούτσια σας θα πρέπει να ταιριάζουν όταν τα πόδια σας είναι στο μεγαλύτερο μέγεθός τους.

Μην πιστεύετε στο σπάσιμο

Τα αθλητικά παπούτσια θα πρέπει να είναι άνετα και πρέπει να το αισθανθείτε αμέσως. Περπατήστε ή τρέξτε γύρω από το κατάστημα για να βεβαιωθείτε ότι είναι αναπαυτικά.

Η τεχνολογία τους

Σκέφτεστε πως μερικά μοντέλα για τρέξιμο ταιριάζουν καλύτερα σε μια διαστημική αποστολή, αλλά ορισμένα αθλητικά παπούτσια έχουν έρθει για έναν σκοπό. Η τεχνολογία τους με τζελ, φρέον ή αέρα παρέχουν επιπλέον απορρόφηση των κραδασμών. Αυτά τα χαρακτηριστικά είναι ιδιαίτερα καλά για τους ανθρώπους που έχουν την τάση να πονούν στη φτέρνα, λέει ο Raiken.

Η αντικατάσταση

Το μέσο ζευγάρι παπουτσιών για τρέξιμο πρέπει να αντικατασταθεί μετά από 350-400 χιλιόμετρα χρήσης, λέει ο Clifford Jeng. Σημαντικό, επίσης, είναι το πώς νιώθετε εσείς οι ίδιοι με τα παπούτσια σας. Μόλις το πίσω μέρος του πέλματος έχει φθαρεί ή το παπούτσι είναι λιγότερο υποστηρικτικό, ήρθε η ώρα να βγείτε για βραδινά ψώνια.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Πως μετρούν τις αχανείς αποστάσεις στο Σύμπαν; (Video)

Όλοι γνωρίζετε από μικρά παιδιά ότι το Σύμπαν είναι αχανές και πιθανότατα τα τελευταία χρόνια έχετε παρακολουθήσει κάποιο video που να πραγματεύεται με τις Κοσμολογικές Θεωρίες (Big Bang, Linde, Dirac κλπ.), ωστόσο, σπάνια γίνεται αναφορά στις μεθόδους που χρησιμοποιούν οι επιστήμονες για να υπολογίσουν τις αποστάσεις των πλανητών, αστέρων, γαλαξιών κλπ.

Στο video του TED-Ed που ακολουθεί, ο Yuan-Sen Ting εξηγεί με απλό τρόπο και όμορφα animations τρεις από αυτές τις μεθόδους, ανάλογα δηλαδή με το βάθος στο οποίο θέλουν να κοιτάξουν.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

ΗΠΑ: Καθηγήτρια μαθηματικών ετών... 100!

Έναν ολόκληρο αιώνα ζωής, γιόρτασε η καθηγήτρια μαθηματικών Μαντλίν Σκότο από τη Νέα Υόρκη!

Η αιωνόβια γυναίκα πήρε μάλιστα εορταστική άδεια από τη δουλειά της, με την ευκαιρία των γενεθλίων της, επιστρέφοντας ωστόσο μετά από μία ημέρα και πάλι στην τάξη για να διδάξει τους μικρούς μαθητές του καθολικού σχολείου Σεντ Εφρέμ του Μπρούκλιν.

Η χαμογελαστή και κομψή καθηγήτρια εξήγησε ότι δεν κατάλαβε πότε πέρασε ο καιρός. «Απλώς, έγινε. Πέρσι, έλεγα στον εαυτό μου ότι δεν είναι δυνατόν, αποκλείεται να γίνομαι 100. Κάθισα κάτω λοιπόν και τα υπολόγισα», είπε γελώντας στον τοπικό ειδησεογραφικό ιστότοπο NDAinfo.

Το καθολικό σχολείο Σεντ Εφρέμ, όπου φοιτούν παιδιά από το νηπιαγωγείο μέχρι την 4η τάξη, τίμησε τη Σκότο με την ευκαιρία αυτής της τόσο εξαιρετικής επετείου. «Πάρα πολλοί μαθητές πολλών γενεών επηρεάστηκαν από αυτήν την εκπληκτική γυναίκα», έγραψαν οι υπεύθυνοι του σχολικού ιδρύματος στη σελίδα τους στο Facebook.

«Ήταν καθηγήτρια δική μου, της μητέρας μου και των αδελφών μου. Σε μια περίοδο σχεδόν 75 ετών. Είναι ένας λαμπρός άνθρωπος. Θυμάμαι ακόμη πώς που έμαθε τα κλάσματα», σχολίασε ένας παλιός μαθητής της, ο Τζέιμς Σταβνίτσκι.

Η Λάιζα Μαραπόντι Σιστάλι εκμυστηρεύτηκε ότι όλη της η οικογένεια έμαθε μαθηματικά από τη Μαντλίν Σκότο. «Βοήθησε πραγματικά τους γονείς μου, που ήταν Ιταλοί μετανάστες. Ευτυχισμένα γενέθλια κυρία Σκότο», ευχήθηκε.

Μια άλλη πρώην μαθήτριά της, η Τίνα Φεβόλα Νας, είπε ότι αγάπησε τα μαθηματικά από την εποχή που είχε καθηγήτρια τη Σκότο, δηλώνοντας «ενθουσιασμένη» που και τα παιδιά της είχαν την ευκαιρία να διδαχτούν από αυτήν και να προετοιμαστούν για τις εξετάσεις τους.

Η ίδια η Σκότο είπε ότι δεν ανυπομονεί καθόλου να φτάσει η ημέρα που θα πάρει σύνταξη, γιατί «πάντα θα υπάρχει κάτι να κάνει».

«Όταν βοηθάς τους άλλους, βοηθάς τον εαυτό σου», σχολίασε χαρακτηριστικά. Όπως είπε, τα περισσότερα από τα πέντε παιδιά που απέκτησε είναι πλέον συνταξιούχοι και αυτό αποτελεί το... ανέκδοτο της οικογένειας, αφού η ίδια εξακολουθεί να εργάζεται.

Η Σκότο είχε φοιτήσει και η ίδια στο καθολικό σχολείο, ενώ αποφοίτησε το 1928. Μερικά χρόνια αργότερα επέστρεψε ως καθηγήτρια, για την… υπόλοιπη ζωή της!

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Πλοία φαντάσματα (Video)

Ολόκληρο το ντοκιμαντέρ του History channel για τα πλοία φαντάσματα που αρμενίζουν στις θάλασσες με πληρώματα νεκρών και αρπάζουν ψυχές για να τις παγιδεύσουν σε ένα αιώνιο ταξίδι...

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Γλυπτά στο Νησί του Πάσχα: Τεράστια κεφάλια έξω, αλλά και σώμα μέσα στη γη!

Η  ανακάλυψη της Νήσου του Πάσχα έγινε το 1722 από τον Ολλανδό θαλασσοπόρο Γιάκομπ Ρόγκεβεν.Ήταν το πλησιέστερο κατοικημένο νησί μετά από ένα ταξίδι περίπου δύο χιλιάδων μιλίων μέσα στον ωκεανό και το πλοίο του αγκυροβόλησε για να αναπληρώσει τα αποθέματά του.

Η προσοχή του πλοιάρχου έπεσε στα μεγάλα ανθρώπινα κεφάλια που ήταν σκαλισμένα από πέτρα και ήταν τοποθετημένα στα υψώματα του νησιού. Έτσι ανακαλύφθηκε το Νησί του Πάσχα και έλαβε την ονομασία αυτή γιατί όταν η ολλανδική ομάδα έφθασε στο νησί, στην Ευρώπη γιορτάζανε το Πάσχα. Οι ντόπιοι αποκαλούν το νησί «Ράπα Νούι».

Η ύπαρξη αυτών των αγαλμάτων σε ένα μικρό απομονωμένο νησί στη μέση του ωκεανού προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί μεγάλη έκπληξη. Συνολικά έχουν βρεθεί 887 μοάι στο νησί Οι αποκαλούμενες «κεφαλές της Νήσου Πάσχα», στην πραγματικότητα έχουν και πλήρη κορμό. Το πρώτο άγαλμα αποκαλύφθηκε το 2012.

Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του νησιού είναι τα τεράστια ανθρωπόμορφα γλυπτά από πέτρα που οι Ράπα Νούι τα αποκαλούν Μοάι- πέτρινα αγάλματα, τα οποία είναι σκαλισμένα από ηφαιστειακά πετρώματα.

Το ύψος τους είναι από 3 έως 5 μέτρα. Υπάρχουν αγάλματα τα οποία είναι 10-12 μέτρων με πλάτος 1,6 μέτρα. Έχουν καταγραφεί 887 γλυπτά τα οποία κατασκευάστηκαν μεταξύ του 1250 και του 1500. Στα γλυπτά υπάρχουν επιγραφές στη γραφή και γλώσσα Ραπανούισκομ- rapanuyskom-, η οποία δεν έχει ακόμη αποκρυπτογραφηθεί.

Η αρχαιολογική ομάδα με επικεφαλής την Αμερικανίδα αρχαιολόγο, Jo Anne Van Tilburg, μετά από ανασκαφές 12 ετών, διαπίστωσε ότι τα αγάλματα της Νήσου του Πάσχα δεν είναι μόνο τα τεράστια κεφάλια, αλλά υπάρχει και το σώμα τους μέσα στη γη. Το σώμα τους έχει αρμονικό μέγεθος με το αυτό του κεφαλιού, περίπου 7 μέτρα. Οι αρχαιολόγοι βρήκαν και τα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν για τη μεταφορά των Μοάι, καθώς και ανθρώπινους τάφους της εποχής.

Διαπιστώθηκε ακόμη ότι τα Μοάι δεν κοιτούν προς τη θάλασσα, όπως πιστεύεται, αλλά προς την ενδοχώρα. Μερικά από τα Μοάι είναι πράγματι τεράστια αφού το μήκος τους είναι μεγαλύτερο από 20 μέτρα. Και αυτό αποτελεί ένα εντυπωσιακό στοιχείο της κατασκευής και της μετακίνησής τους από τους ντόπιους.

Πηγές : mikres-ekdoseis- Γιῶργος  Ἐχέδωρος,  EISP- Easter Island Statue Project... 

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Αναπνοή από τη μύτη ή το στόμα; Ποιο είναι το σωστό...

Όλοι γνωρίζουν ότι η αναπνοή είναι μία απολύτως απαραίτητη λειτουργία του οργανισμού μας. Ωστόσο, αυτό που ίσως δεν είναι γνωστό, είναι ότι υπάρχει σωστός και λανθασμένος τρόπος αναπνοής.

Ορισμένοι, για παράδειγμα, αναπνέουν μόνιμα ή παροδικά από το στόμα και όχι από τη μύτη, με αποτέλεσμα να υποβαθμίζεται η ποιότητα του αέρα που φτάνει τελικά στους πνεύμονές μας.

Γιατί είναι σωστό να αναπνέουμε από τη μύτη και όχι από το στόμα

Η φυσιολογική δίοδος του αέρα προς το κατώτερο αναπνευστικό, ξεκινάει από τη μύτη και συνεχίζει μέσω της τραχείας για να καταλήξει στους πνεύμονες.

H φύση έχει «προγραμματίσει» έτσι τον ανθρώπινο οργανισμό, ώστε, καθώς εισπνέουμε τον αέρα από τη μύτη μας, ο αέρας αυτός να:

- Προσαρμόζεται, μέσω του βλεννογόνου της μύτης, σε μία θερμοκρασία ανάλογη με αυτήν που έχει το σώμα μας και είναι περίπου οι 37 βαθμοί Kελσίου.

- Φιλτράρεται, μέσω του επιθηλίου της μύτης, από τα ξένα σωματίδια που τυχόν συμπαρασύρονται μαζί με τον αέρα στη διαδικασία της αναπνοής.

- Αποστειρώνεται, μέσω κάποιων ενζύμων που υπάρχουν φυσιολογικά στο βλεννογόνο της μύτης, ώστε να προχωρήσει «καθαρός» ο αέρας προς το κατώτερο αναπνευστικό.

Γιατί δεν πρέπει να αναπνέουμε από το στόμα

Όταν η αναπνοή πραγματοποιείται από στόματος, είναι εύλογο πως είμαστε αναγκασμένοι να το κρατάμε ανοιχτό ώστε να μπαίνει από αυτό ο αέρας που χρειαζόμαστε.

Ωστόσο, καθώς ο βλεννογόνος της στοματικής κοιλότητας δεν είναι φτιαγμένος για να δέχεται τόσον αέρα, το στόμα ξεραίνεται, με αποτέλεσμα αυτή η αίσθηση της ξηρότητας να μας ενοχλεί.

Παράλληλα, όπως είναι ευνόητο, ο αέρας δεν φιλτράρεται, με αποτέλεσμα πολλά σωματίδια να καταλήγουν στο κατώτερο αναπνευστικό σύστημα.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Η ευτυχία και η οδύνη

Τον τελευταίο καιρό έχει τύχει να παρευρεθώ σε διάφορες συζητήσεις, στις οποίες το συμπέρασμα ήταν ότι ο κύριος σκοπός της ζωής είναι η ευτυχία. 

Αυτό είναι φυσιολογικό. Οταν οι άνθρωποι σχεδιάζουν το μέλλον, συχνά μιλάνε για όλες τις καλές εμπειρίες που ελπίζουν να έχουν. Ζούμε σε μια κουλτούρα πλημμυρισμένη από κουβέντες για την ευτυχία. Στη διάρκεια του τελευταίου τριμήνου της περασμένης χρονιάς, πάνω από 1.000 βιβλία πάνω σ’ αυτό το θέμα βγήκαν στις προθήκες του Amazon.

Παρατηρήστε όμως το εξής φαινόμενο. Οταν οι άνθρωποι ανακαλούν το παρελθόν, δεν μιλούν μόνο για την ευτυχία. Συχνά οι δοκιμασίες που πέρασαν φαίνονται πιο ενδιαφέρουσες. Οι άνθρωποι στοχεύουν την ευτυχία αλλά νιώθουν ότι έχουν διαμορφωθεί μέσα από τις οδυνηρές δοκιμασίες.

Τώρα, βέβαια, καλό είναι να πούμε ότι δεν υπάρχει τίποτα αναγκαστικά εξευγενιστικό στον πόνο. Οπως η αποτυχία είναι ενίοτε απλώς αποτυχία (και όχι ο δρόμος για να γίνεις ο επόμενος Στιβ Τζομπς), τα βάσανα συχνά είναι απλώς κάτι καταστροφικό.

Ωστόσο, ορισμένοι άνθρωποι πράγματι εξευγενίζονται από τον πόνο. Ας σκεφτούμε τον τρόπο που ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ επέστρεψε στην πολιτική πολύ πιο σοφός και ευαίσθητος μετά την πολιομυελίτιδα από την οποία προσβλήθηκε. Συχνά η σωματική ή κοινωνική οδύνη μπορεί να δώσει στους ανθρώπους μια διαφορετική προοπτική, μια πολύ οξύτερη επίγνωση για τα βάσανα που άλλοι υποφέρουν.

Το μεγάλο πράγμα, όμως, που κάνει η οδύνη είναι ότι σε βγάζει έξω από εκείνη ακριβώς τη νοοτροπία που η ευτυχία ενθαρρύνει. Η ευτυχία σε θέλει να σκέφτεσαι μόνο πώς να μεγιστοποιήσεις τα πλεονεκτήματά σου. Η δυσκολία και ο πόνος σε στέλνουν σε μιαν άλλη πορεία.

Πρώτα πρώτα, η οδύνη σε τραβάει βαθύτερα μέσα στον εαυτό σου. Ο θεολόγος Πολ Τίλιτς έγραψε ότι οι άνθρωποι που περνούν μια οδυνηρή δοκιμασία φεύγουν πέρα από τη ρουτίνα της ζωής τους για να ανακαλύψουν ότι δεν είναι ακριβώς αυτοί που νόμιζαν πως είναι. 

Η αγωνία, ας πούμε, της σύνθεσης ενός σπουδαίου έργου μουσικής ή η θλίψη για την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου μπορεί να σπάσει αυτό που κάποιος θεωρούσε δάπεδο της ύπαρξής του, αποκαλύπτοντας μια περιοχή που βρισκόταν από κάτω, κι έπειτα να σπάσει και το δεύτερο δάπεδο, αποκαλύπτοντας ένα άλλο κοίτασμα.

Επιπλέον, η οδύνη προσφέρει στους ανθρώπους μια ακριβέστερη αίσθηση των ορίων τους. Οταν κάποιος βυθίζεται σ’ αυτές τις βαθύτερες ζώνες αντιμετωπίζει το γεγονός ότι δεν μπορεί να καθορίσει τι συμβαίνει εκεί ούτε να κοντρολάρει τα συναισθήματά του. Και η διαδικασία της επούλωσης, όταν η θλίψη μαλακώνει, είναι κι αυτή κάτι που δεν προκαθορίζεται, μια φυσική ή θεία διεργασία πέρα από τον ατομικό έλεγχο.

Ωστόσο, στη διάρκεια μιας σοβαρής δοκιμασίας, υπάρχουν άνθρωποι που αισθάνονται μια κλήση. Δεν είναι κυρίαρχοι της κατάστασης, αλλά ούτε ανήμποροι. Δεν καθορίζουν την πορεία του πόνου τους, αλλά μπορούν να απαντήσουν σ’ αυτόν. Και πολλές φορές νιώθουν την ηθική ευθύνη να απαντήσουν καλά, σ’ ένα επίπεδο βαθύτερο από το επίπεδο της συμφεροντολόγας ατομικής ευτυχίας.

Η απάντησή τους δεν είναι η αναζήτηση της ευχαρίστησης αλλά η αγιότητα, και δεν το θέτω καν με τη θρησκευτική έννοια. Σημαίνει να βλέπεις τη ζωή σαν ένα ηθικό δράμα, τοποθετώντας την οδυνηρή εμπειρία σε ηθικό πλαίσιο και προσπαθώντας να επανορθώσεις κάτι κακό μετατρέποντάς το σε κάτι ιερό. Γονείς που έχασαν το παιδί τους έχουν δημιουργήσει ιδρύματα. 

Ο Αβραάμ Λίνκολν, μετά την τρομακτική δοκιμασία του Εμφυλίου, έδωσε τη ζωή του για την ενότητα της πατρίδας του. Αιχμάλωτοι σε στρατόπεδο συγκέντρωσης με τον ψυχολόγο Βίκτορ Φρανκλ ορκίστηκαν να φανούν άξιοι των ελπίδων και των προσδοκιών των αγαπημένων τους προσώπων, έστω κι αν πολλά από αυτά τα πρόσωπα πιθανόν να μη βρίσκονταν πια στη ζωή.

Η ανάρρωση από την οδύνη δεν είναι σαν την ανάρρωση από αρρώστια. Πολλοί άνθρωποι δεν βγαίνουν γιατρεμένοι. Βγαίνουν διαφορετικοί. Συγκρούονται με τη λογική του ατομικού συμφέροντος και φέρονται παράδοξα. 

Αντί να οπισθοχωρήσουν από τις δεσμεύσεις της αγάπης, που σχεδόν πάντα συνεπάγονται πόνο, ρίχνονται ακόμα πιο βαθιά μέσα σ’ αυτές. Ακόμα κι όταν βιώνουν τις πιο φοβερές συνέπειες, ρίχνονται με μεγαλύτερο πάθος και ευγνωμοσύνη στην τέχνη τους, στις αγάπες τους, στους στόχους τους.

Η οδύνη που φέρνει στη ζωή τους η επιδίωξη αυτών των στόχων γίνεται ένα τρομακτικό δώρο, πολύ διαφορετικό από το άλλο πολυπόθητο δώρο, την ευτυχία, όπως συμβατικά προσδιορίζεται.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Πως η μουσική του Μότσαρτ επιδρά στο γυναικείο στήθος (Video)

Το γεμάτο τατουάζ μοντέλο Sarah X Mills παρουσιάζει μια διαφορετική εκδοχή της επίδρασης του Μότσαρτ. Το βίντεο της ξεπέρασε τα 7.000.000 χρήστες μέσα σε 72 ώρες. 

Η Sarah ακούει το Eine kleine Nachtmusik του κορυφαίου Αυστριακού συνθέτη για τη μουσική του οποίου έχουν γίνει δεκάδες ιατρικές έρευνες και όλες καταλήγουν στην επίδραση που έχει τόσο στον ψυχισμό όσο και στους γέροντες, τα παιδιά, τα νεογέννητα κτλ κτλ

Καθώς λοιπόν ακούει τη μουσική μπορεί και κουνάει αυτόνομα και ανάλογα με τον ρυθμό τα στήθη της.

Δείτε το βίντεο

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Οι άνθρωποι «σχεδιάστηκαν» χάρη σε έναν αέναο εμφύλιο γονιδίων που μαίνεται εντός μας!

Ποια είναι η κινητήριος δύναμη της εξέλιξης; Αυτό το θεμελιώδες ερώτημα απασχολεί τους επιστήμονες από την εποχή που ο Κάρολος Δαρβίνος έδωσε την πειστική απάντηση της φυσικής επιλογής. 

Ωστόσο, το ερώτημα σχετικά με το τι κινεί την εξέλιξη δεν έχει απαντηθεί εξ ολοκλήρου και από καιρού εις καιρόν οι σύγχρονοι ερευνητές έρχονται να προσθέσουν νέες απαντήσεις. Μία από τις εντυπωσιακότερες είδε το φως της δημοσιότητας την περασμένη εβδομάδα χάρη στις εργασίες ερευνητών από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στη Σάντα Κρουζ των ΗΠΑ. 

Αφορά μάλιστα την εξέλιξη του ανθρωπίνου είδους η οποία, σύμφωνα με το σχετικό άρθρο στην επιθεώρηση Nature, μπορεί να αποδοθεί εν μέρει σε εναν ιδιότυπο εμφύλιο που μαίνεται ακόμη και σήμερα στο DNA μας. Πρωταγωνιστές και αντίπαλοι στον εμφύλιο αυτόν είναι τα μεταθετά στοιχεία (αλληλουχίες DNA οι οποίες έχουν την ικανότητα να μεταπηδούν από το ένα σημείο του γονιδιώματος στο άλλο) και γονίδια τα οποία ελέγχουν την κινητικότητα των μεταθετών στοιχείων.

Αρχαία συνάντηση

Τα μεταθετά στοιχεία, που πολύ παραστατικά στην αγγλική ονομάζονται jumping genes,  έχουν μια ιστορία που χάνεται στα βάθη της εξέλιξης: θεωρούνται απομεινάρια αρχαίων ιών οι οποίοι μόλυναν πρώιμα είδη ζώων και εισήγαγαν το γενετικό υλικό τους σε αυτά πολύ προτού εξελιχθεί το ανθρώπινο είδος. Τώρα πια τα μεταθετά στοιχεία που έχουν ενσωματωθεί στο ανθρώπινο γενετικό υλικό πολλαπλασιάζονται μέσα στο γονιδίωμα του ατόμου που τα φιλοξενεί. 

Ανάλογα με τη θέση στην οποία θα «προσγειωθεί» ένα μεταθετό στοιχείο που πολλαπλασιάζεται, οι συνέπειες της μετάθεσης θα είναι ωφέλιμες, ουδέτερες ή καταστρεπτικές. Καθώς όμως οι μεγαλύτερες πιθανότητες είναι η μετάθεση να επιφέρει καταστρεπτικά αποτελέσματα, η φυσική επιλογή έχει ευνοήσει την εξέλιξη μηχανισμών οι οποίοι εμποδίζουν τη μετάθεση.

Ατακτες αλληλουχίες και οι ακοίμητοι «φρουροί»

Το πρώτο πράγμα που έκαναν οι αμερικανοί επιστήμονες ήταν να αναζητήσουν πρωτεΐνες οι οποίες καταστέλλουν τη μετακίνηση συγκεκριμένων μεταθετών στοιχείων. Πρόκειται μάλιστα για την πρώτη φορά που εντοπίστηκαν αυτοί οι καταστολείς και βρέθηκε ότι ανήκουν σε μια μεγάλη οικογένεια πρωτεϊνών που έχουν την ικανότητα να προσδένονται πάνω στο DNA (KRAB zinc finger proteins). Πρόκειται για τη μεγαλύτερη οικογένεια πρωτεϊνών που υπάρχει στα θηλαστικά και σχετίζεται με τη ρύθμιση της έκφρασης των γονιδίων.

Η επόμενη αναζήτηση των ερευνητών αφορούσε την εξέλιξη των γονιδίων που κωδικωποιούν για τις κατασταλτικές πρωτεΐνες, όπως αυτή προκύπτει από τη συγκριτική μελέτη των γονιδιωμάτων των θηλαστικών. Διαπίστωσαν ότι από τις 400 συνολικά πρωτεΐνες της οικογένειας KRAB, οι 170 εξελίχθηκαν μετά τον διαχωρισμό των πρωτευόντων από τα υπόλοιπα θηλαστικά.

Η παραπάνω αναζήτηση επέτρεψε στους ερευνητές να «διαβάσουν» την εξελικτική ιστορία των πρωτευόντων θηλαστικών, όπως αυτή γράφεται στις διαφορές που αθροίζονται στο DNA στην πορεία του εξελικτικού χρόνου. 

Σύμφωνα με το άρθρο τους, από τον κοινό μας πρόγονο ως την εξέλιξη του ανθρώπου στο γονιδίωμα των πρωτευόντων έλαβαν χώρα επαναλαμβανόμενα επεισόδια κατά τα οποία μια μετάλλαξη επέτρεπε σε ένα μεταθετό στοιχείο να διαφύγει τον έλεγχο των «φρουρών» του και να αρχίσει να μεταφέρεται σε διάφορα σημεία του γονιδιώματος ως τη στιγμή που ένα άλλο γεγονός θα ερχόταν να το σταματήσει. Ποιο γεγονός; 

Η περαιτέρω εξέλιξη του καταστολέα του, ώστε να επανακτήσει την αποτελεσματικότητά του. Με άλλα λόγια, η αύξηση του αριθμού των κατασταλτικών πρωτεϊνών που παρατηρείται κατά τη διάρκεια της εξέλιξης των πρωτευόντων θηλαστικών μπορεί να θεωρηθεί απόκριση στα συμβάντα αυξημένης κινητικότητας των μεταθετών στοιχείων.

Τότε και τώρα

Ο μηχανισμός μέσω του οποίου διενεργείται η καταστολή της μετακίνησης των μεταθετών στοιχείων περιλαμβάνει αρχικά την πρόσδεση της πρωτεΐνης KRAB στο DNA και την προσέλκυση μιας σειράς άλλων πρωτεϊνών οι οποίες δημιουργούν ένα σύμπλοκο μόριο. Η δυναμική των μορίων αυτών είναι τέτοια που επηρεάζει και τα γονίδια της ευρύτερης περιοχής. 

Ετσι, οι ερευνητές υποθέτουν ότι κατά τη διάρκεια της εξέλιξης οι καταστολείς όχι μόνο έχουν υιοθετηθεί για τη ρύθμιση της έκφρασης των γονιδίων που βρίσκονταν εκατέρωθεν των μεταθετών στοιχείων, αλλά και ότι όταν τα μεταθετά στοιχεία έχαναν την ικανότητά τους να μετατίθενται χάρη στη συγκέντρωση μεταλλάξεων, οι καταστολείς παρέμεναν στη θέση τους έχοντας ως ρόλο τη ρύθμιση της λειτουργίας των γειτονικών γονιδίων.

Με δεδομένο ότι τα μεταθετά στοιχεία εκτιμάται ότι αποτελούν το 50% του ανθρωπίνου γονιδιώματος, αντιλαμβάνεται κανείς ότι έχουν παίξει σημαντικότατο ρόλο στην εξέλιξή μας.

Τι συμβαίνει όμως σήμερα; Ε, λοιπόν, χάρη σε έναν ευφυή πειραματισμό, οι ερευνητές μπόρεσαν να καταδείξουν ότι ο εμφύλιος πόλεμος συνεχίζεται μέσα στο DNA καθενός από εμάς. Με τι αποτέλεσμα; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει και ούτε καν χρειάζεται. Γιατί έτσι είναι η εξέλιξη. Δρα ανεξέλεγκτα!

Οι άλλες 4 εξελικτικές δυνάμεις

Πώς εξηγείται η ποικιλομορφία των ζωντανών οργανισμών

Οι επιστήμονες αναγνωρίζουν τουλάχιστον τέσσερις δυνάμεις που συνέβαλαν και συμβάλλουν στην εξέλιξη των ειδών. Σε αυτές τις τέσσερις έρχεται να προστεθεί ο εμφύλιος στο DNA.

Η φυσική επιλογή: 

Ο σημαντικότερος παράγοντας εξέλιξης των ειδών. Περιγράφει τη διαδικασία μέσω της οποίας τα καλύτερα προσαρμοσμένα στις δεδομένες συνθήκες διαβίωσής τους άτομα αφήνουν περισσότερους απογόνους. Με τη σειρά τους οι απόγονοι αυτοί μεταφέρουν στους δικούς τους απογόνους τα γονίδια στα οποία οφειλόταν η πλεονεκτική θέση των γονέων τους.

Η γενετική παρέκκλιση: 

Η τυχαία επιλογή των αλληλόμορφων που επιβιώνουν. Προκύπτει από το γεγονός ότι διαθέτουμε δύο αντίγραφα των γονιδίων μας, ένα μητρικής και ένα πατρικής προέλευσης. Δεν έχουμε ωστόσο τον έλεγχο της τύχης τους, ούτε σε ό,τι αφορά την έκφρασή τους ούτε και την κληροδότησή τους στους απογόνους μας.

Η γονιδιακή ροή: 

Η μεταφορά γονιδίων από έναν πληθυσμό σε έναν άλλον. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η μεταφορά γύρης προς περιοχές που δεν είχε φτάσει στο παρελθόν.

Οι μεταλλάξεις:

Οι τυχαίες αλλαγές στη σειρά γραμμάτων του DNA που προκύπτουν κατά τη διαδικασία του διπλασιασμού του και οι οποίες μπορεί να αλλάξουν τη φυσιολογία και τη μορφολογία του, αλλά και να κληροδοτηθούν στους απογόνους εφόσον αυτές συμβαίνουν στο DNA των γενετικών κυττάρων ενός οργανισμού. 

 Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω