Το μυστικό του Ηρακλή στις Θερμοπύλες

Στις Θερμοπύλες εκεί που οι 300 από την γη του Πέλοπα κάποτε ένδοξα ενάντια εκατομμυρίων πολέμησαν, όχι πολύ μακριά από τον Ανδριάντα του Λεωνίδα και τα 300 κυπαρίσσια, φθάνουμε σε ένα δασάκι, όπου ένας μικρός καταρράκτης καταλήγει σε μικρή δεξαμενή χαρίζοντας μια ειδυλλιακή αίσθηση δροσιάς αλλά όμως το νερό χειμώνα-καλοκαίρι είναι ζεστό!

Το πεντακάθαρο νερό, που κυλά στα ρυάκια και στα ποτάμια μεταφέρει στο διάβα του  το αίμα των προγόνων μας. Το μουρμουρητό του είναι η φωνή τους.

Ακούστε το μυστικό του Ηρακλή στο βίντεο.

Το είδαμε εδώ   

Ανακαλύπτω

Δελφοί: Σεργιάνι στον «Ομφαλό της Γης»

Πολλοί λένε ότι είναι από τους πλέον συγκλονιστικούς χώρους σε τούτο τον πλανήτη, που επιβάλλεται όσο κανένας άλλος στη σκέψη του ανθρώπου

Στην αρχή του εκπληκτικού φαραγγιού στην Πέτρα της Ιορδανίας στέκομαι απέναντι από μια σύντομη επιγραφή και ένα σχέδιο χαραγμένα στον βράχο. Είναι ένα αφιέρωμα Έλληνα στρατιώτη, μια μνεία του «Ομφαλού της Γης», των Δελφών, που οι Έλληνες έπαιρναν μαζί τους όπου πήγαιναν. Και εγώ είχα μαζί μου μια θαυμαστή μνεία, το δοκίμιο του Γιώργου Σεφέρη για τους Δελφούς.

 Όταν άνοιξα τις «Δοκιμές», άνοιξαν αμέσως και τα φτερά μου, και σαν τους μυθικούς αετούς που άφησε ο Δίας να πετάξουν από τις δυο άκρες του κόσμου, ανάμεσα στις Φαιδριάδες Πέτρες: «(...) Ο μύθος μπορεί να σημαίνει πως οι σκοτεινές δυνάμεις είναι το προζύμι του φωτός· πως όσο πιο έντονες είναι, τόσο πιο βαθύ γίνεται το φως όταν τις κυριαρχήσει. 

Και συλλογίζεται κανείς πως αν το τοπίο των Δελφών πάλλει από μια τέτοια εσωτερική μαρμαρυγή, είναι γιατί δεν υπάρχει ίσως γωνιά στη γη μας που να ζυμώθηκε τόσο πολύ από τις χθόνιες δυνάμεις και από το απόλυτο φως». Οντως, το τοπίο των Δελφών είναι από τα πλέον συγκλονιστικά που υπάρχουν στον κόσμο. 

Το ομολογούν πολλοί που το έχουν βιώσει. Γιατί οι Δελφοί δεν είναι μόνο ένα μουσείο της αρχαίας ελληνικής τέχνης και ιστορίας, δεν είναι μόνο ένα εκπληκτικό τοπίο που το φως που ακτινοβολεί ερεθίζει τα μάτια. Είναι ένα τοπίο που μιλά στο νου και την ψυχή για μεγάλα πράγματα, για τη δύναμη του Θεού της αρμονίας, του φωτός και της μαντικής, μιλά για μεγάλες ιδέες, όπως οι Αμφικτιονίες. 

Γενικώς το τοπίο των Δελφών, τα μνημεία, το μουσείο με τον αυστηρό Ηνίοχο, οι πηγές, οι πέτρες, όλα αυτά δεν δίνουν απλώς την εντύπωση ενός σπουδαίου αρχαιολογικού χώρου, αλλά ενός τοπίου που πειράζει σύσσωμο τον επισκέπτη και τη στάση ζωής που κρατά ως τώρα.

Ουράνιο τοπίο και δελφική ιδεολογία

Ανεβαίνοντας το πλακόστρωτο που πάτησαν τόσοι και τόσοι άνθρωποι προσερχόμενοι ως προσκυνητές χιλιάδες χρόνια τώρα, αφήνουμε αριστερά τον Θησαυρό των Αθηναίων (κτίστηκε με τα λάφυρα της νικηφόρας μάχης του Μαραθώνα το 490 π.Χ.)· και καθώς βαδίζουμε προς το πρώτο ξέφωτο του τοπίου, όπου οι περισσότεροι επισκέπτες σταματούν να φωτογραφηθούν ακουμπισμένοι σε έναν κίονα. Τότε είναι που έρχονται ξανά στον νου τα λόγια του δημοσιογράφου και κριτικού τέχνης του βρετανικού «Guardian» Τζόναθαν Τζόουνς·  ένας από τους προσκυνητές που λέγαμε:

«Οι Δελφοί, στην Ελλάδα, έχουν την ισχυρή αξίωση να θεωρούνται το πιο θαυμάσιο τοπίο πάνω στη γη. Απ' την τελευταία σύντομη επίσκεψή μου εκεί μου έχουν εντυπωθεί στο μυαλό ως το αρχέτυπο όλων των κλασικών ζωγραφικών έργων της τοπιογραφίας· η ονειρική τοποθεσία που κατά κάποιον τρόπο ο Τέρνερ, ο Κλοντ και ο Πουσέν προσπαθούσαν να απεικονίσουν στα έργα τους. 

Στη μνήμη μου, ο κρυστάλλινος γαλανός ουρανός των Δελφών φωτίζει τα μάρμαρα και ασημώνει τα φύλλα των λιόδεντρων, κάνοντάς τα να σπινθηροβολούν εντονότερα ακόμη και από τα φωτεινότερα έργα του Τέρνερ. Το τοπίο αυτό μοιάζει να γεννήθηκε στον ουρανό, είναι αιθέριο. Τα γνήσια χρώματά του και η τέλεια αρμονία του πολιτισμού και της φύσης το ανυψώνουν στον φανταστικό κόσμο των θεών. Στους Δελφούς η ελληνική μυθολογία γίνεται πραγματικότητα».

Κι όλο κι ανεβαίνουμε προς τον ναό του Απόλλωνα, οι κίονες του οποίου - όσοι παραμένουν ακόμα όρθιοι απέναντι στους θυελλώδεις αιώνες - μοιάζουν με πιόνια πάνω στη σκακιέρα της ανθρώπινης σκέψης. Ενας θα μπορούσε να γράφει «Γνώθι σαυτόν» (έχε αυτογνωσία), ένας άλλος «Μηδέν άγαν» (μην κάνεις τίποτε το υπερβολικό), κι ένας άλλος «μέτρον άριστον», κι άλλοι να εκφράζονται χρησιμοποιώντας άλλα αποφθέγματα της αρχαίας σοφίας. 

Οι διαστάσεις του ναού είναι εντυπωσιακές, αλλά και το βάρος του. Οι ξαπλωμένες στη γη αρχαίες πέτρες διασώζουν τη μουσική μιας μακρόσυρτης εμπειρίας. Πρώτα η επικοινωνία των ανθρώπων γινόταν με τη Μητέρα Γη μέσω των αναθυμιάσεων κάποιου υπόγειου υδάτινου ρεύματος που έβγαιναν στην επιφάνεια από μια ρωγμή της στεριάς. 

Οι άνθρωποι ακουμπούσαν το κεφάλι τους στη γη, τους έπαιρνε ο ύπνος και η Μεγάλη Μητέρα τούς μιλούσε στα όνειρά τους: «Πρώτα δοξάζω απ' τους θεούς στη δέησή μου/ την πρωτομάντισσα τη Γη· (…)» λέει ο Αισχύλος στις «Ευμενίδες».

Αλλά όσο κι αν οι εξάρσεις της στεριάς είναι επιβλητικές, το φως είναι παντοκράτωρ. Ετσι έγινε ο θεός του φωτός και της αρμονίας ο Απόλλωνας, κυρίαρχος εδώ. Σκότωσε τον Πύθωνα, τον γιο της Μεγάλης Μητέρας, και εγκαταστάθηκε εκείνος πάνω από την ιερή ρωγμή της γης, για να αποκαλύπτει εκείνος τα μελλούμενα στους θνητούς μέσω της Πυθίας και των ιερέων του.

Ετσι όλη η ιστορία του ελλαδικού χώρου πέρασε από εδώ, από τον τρίποδα, δίπλα στη ρωγμή που καθόταν η Πυθία μασουλώντας φύλλα δάφνης, και από τον  ιερέα που κατέγραφε τις άναρθρες κραυγές της για να τις μετουσιώσει μαζί με τους άλλους ιερείς σε χρησμό. Από τον τόπο που θα διάλεγαν οι άνθρωποι της αρχαϊκής εποχής για να στήσουν την αποικία τους στην ξένη γη, μέχρι τα μεγάλα γεγονότα της κλασικής εποχής και των χρόνων των μεγάλων μακεδόνων βασιλέων.

Ολες οι πολιτικές εξελίξεις, τα ιστορικά επεισόδια, η ιδεολογία του ελληνικού χώρου, αποτυπώνονταν στα αρχιτεκτονήματα, στα γλυπτά, στα αγάλματα που αφιέρωναν οι ελληνικές πόλεις με κάθε ευκαιρία στον θεό που όχι μόνο γνώριζε τα μελλούμενα, αλλά τα αποκάλυπτε και στους θνητούς, γεγονός που τον έκανε τον πλέον σεβαστό απ' όλους. 

Και πιο πάνω ήταν το θέατρο που κτίστηκε από τους βασιλείς του ελληνιστικού βασιλείου της Περγάμου, τον 2ο αι. π.Χ., για την εκτέλεση μουσικών και θεατρικών αγώνων. Αυτή την επιτομή του ελληνικού πολιτισμού που συμβολίζουν οι Δελφοί είχε στον «αλαφροΐσκιωτο» νου του ο εξαιρετικός Αγγελος Σικελιανός (και η συμπαραστάτριά του Εύα Πάλμερ), όταν προσπάθησαν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα να ξαναθυμίσουν τη δελφική ιδέα με τις γιορτές σε αυτό το θέατρο:

«Στο νου των νέων Ελλήνων,

οπού λούζεται στο νέο

ρόδινο φως βαθιά,

παίζεται κάποια μίμηση

της πάλης του άνηβου Θεού,

του νέου Απόλλωνα,

όταν σκότωσε τον Πύθωνα…»

Ο άνθρωπος των Δελφών, όπως τον αποκαλεί ο Γιώργος Σεφέρης, είχε κάπου εδώ, κοντά στο στάδιο, το σπίτι του. Συναντήθηκαν κι εδώ οι δύο ποιητές και ίσως εδώ να πέρασαν πρώτη φορά από τον νου του Σεφέρη τέτοιες ιδέες: «Καθώς περνούν τα χρόνια και με τη βοήθεια των ποιητών μας αρχίζουμε και υποψιαζόμαστε πόσο βαθιά μπορούν και πάνε οι αντίλαλοι της παράδοσής μας, ξεκαθαρίζουμε σιγά-σιγά ποια είναι τα πράγματα που μας ξεχωρίζουν μέσα στον κόσμο που ζούμε»…

Τόπος ξεχωριστός από τον άλλο κόσμο

Είναι αδύνατο να αφήσουμε κάτω τις «Δοκιμές» και να  ξεφύγουμε από την περιγραφή του Γιώργου Σεφέρη των Δελφών, ερχόμενος από τη θάλασσα, από την Ιτέα:

«Πάνω στους Δελφούς, αφού περάσεις το χωριό, και σε φέρει ο δρόμος μπροστά στο τέμενος, έχεις το αίσθημα πως μπήκες σ' έναν τόπο ξεχωρισμένο από τον άλλο κόσμο. Είναι ένα αμφιθέατρο φωλιασμένο πάνω στα πρώτα σκαλοπάτια του Παρνασσού. Κατά την ανατολή και το βοριά, τον κλείνουν οι Φαιδριάδες: η Υάμπεια που κατεβαίνει σαν την πλώρη ενός μεγάλου καραβιού και κόβει τη λαγκαδιά· η βόρεια Ροδινή όπου ακουμπά σχεδόν το Στάδιο. 

Κατά τη δύση ο βραχώδης τοίχος του Αϊ-Λια, και πιο πέρα τα βουνά της Λοκρίδας, η Γκιόνα, όπου βλέπεις τον ήλιο να βασιλεύει. Αν γυρίσεις τα μάτια κατά το Νοτιά, έχεις μπροστά σου τις ρωμαλέες γραμμές της Κίρφης και, στα πόδια της, τη λαγκαδιά του Πλειστού. Ο Πλειστός είναι ξερός το καλοκαίρι· βλέπεις να γυαλίζει στον ήλιο η στεγνή κοίτη του, όμως μια ροή από λιόδεντρα ξεχύνεται, θα 'λεγες, και πλημμυρίζει όλο τον κάμπο της Αμφισσας, ως το γιαλό, όπου τα πρωτοβλέπει ο θαλασσοπόρος. Πιο κοντά, είναι στιλπνές οι πέτρες των ερειπίων της Μαρμαριάς, όπου ξεχωρίζουν οι τρεις κολόνες του Θόλου. Πήγαινα να ξεχάσω την Κασταλία. Ωστόσο το νερό της έχει μιαν ευωδιά από θυμάρι».

Γιατί νιώθουμε εδώ μια τέτοια δόνηση;

«Συλλογίζομαι αυτά τα μεγάλα κύματα βυθού μέσα στο χρόνο, που μεταθέτουν τις έννοιες των λέξεων. Λ.χ. η έννοια της λέξης χρησμός, πού έχει πάει στον καιρό μας; Η λέξη έγινε ένα αρχαιολογικό αντικείμενο. Σύμφωνοι. Ομως η έννοιά της; Μήπως πήρε ανεπαίσθητα τούτη ή εκείνη την επιστημονική ή μαθηματική μορφή; Ποιος το ξέρει. Ωστόσο εκείνο που αισθάνεται κανείς είναι ότι, στο βάθος του σημερινού στοχασμού, κάτι πρέπει να μένει από εκείνες τις παλιές καταλυμένες εκφράσεις. Αλλιώς, πώς θα μπορούσαμε να νιώσουμε εδώ μια τέτοια δόνηση;»

Γιώργος Σεφέρης, «Δελφοί», στις «Δοκιμές» (Β' τόμος, εκδόσεις Ικαρος)

Το είδαμε εδώ 

Ανακαλύπτω

Λονδίνο η πόλη των αγορών

Φύγαμε για το Λονδίνο!!!


Μάθετε τις καλύτερα spot του αγαπημένου προορισμού για να κάνετε τις πιο value for money αγορές!


Carnaby Street :

Το λίκνο της επανάστασης της μόδας και της κουλτούρας των swinging sixties, εξακολουθεί να βρίσκεται ψηλά στις προτιμήσεις των νέων ταλέντων της μόδας και του design. Ατού, η trendy ατμόσφαιρα.

Underground: Oxford Circus ή Piccadilly Circus

Πρωτεύουσα των απανταχού shoppers, το Λονδίνο των αγορών ξεκινάει δυτικά, με την King Roads, να κρατάει ψηλά τη σημαία τής μόδας και το Notting Hill να ειδικεύεται στα μεγάλα ονόματα. 

Στα ανατολικά, η Brick Lane (E1), είναι η «τροφός» των νέων σχεδιαστών, των vintage επιπλώσεων, των ρούχων από δεύτερο χέρι αλλά και των εκκεντρικών αντικειμένων. 

Πιο κεντρικά, τα πολυκαταστήματα και οι μπουτίκ επώνυμων ρούχων της Oxford και της Regent Street (και οι δύο στο W1) γίνονται πόλος έλξης χιλιάδων ξένων και εγχώριων shoppers. 

Η Tottenham Court Road (WC1) είναι η ιδανική οδός για τους φαν της τεχνολογίας, ενώ η Charing Cross Road WC2 είναι ο παράδεισος των εκδόσεων και των βιβλιοκυνηγών, με παράδοση χρόνων στο συγκεκριμένο αντικείμενο. 

Το Covent Garden (WC2) -γνωστή σε όλους Piazza- άλλοτε στέκι της λαχαναγοράς και της φρουταγοράς του Λονδίνου- είναι, τώρα, γεμάτη από σοφιστικέ καφενεία, μπαράκια, εστιατόρια και καταστήματα ειδών προχωρημένης και λεπτοδουλεμένης χειροτεχνίας. 

Το Knightbridge (SW1) είναι η γειτονιά της πολυτέλειας και της κομψότητας.

Covent Garden

Θαυμάσιες υπαίθριες αγορές διανθισμένες με υψηλής ποιότητας υπαίθριες παραστάσεις. Το μέγα προσόν, όμως, της περιοχής είναι το παζάρι με τις αντίκες που γίνεται κάθε Δευτέρα στην Jubilee Μarket, με πολύ ενδιαφέροντα αντικείμενα, έπιπλα και έργα τέχνης, σπάνια και αυθεντικά. Η ίδια αγορά από Τρίτη μέχρι Παρασκευή ειδικεύεται σε ρούχα και είδη οικιακής χρήσης, ενώ το Σάββατο και την Κυριακή σειρά έχουν οι χειροτέχνες με τα προσεγμένα προϊόντα τους. Το δεύτερο μεγάλο ατού της είναι οι πλανόδιοι καλλιτέχνες που δίνουν πάντα ενδιαφέρουσες και, συχνά, σπουδαίες παραστάσεις δρόμου. Στη Floral Street θα βρείτε trendy ρούχα, ενώ η Neal Street φημίζεται για τα παπούτσια της. Περάστε από τα μαγαζιά των οδών: Monmouth Gardens, Short Gardens, Seven Dials και Neal's yard, για να πάρετε μια ιδέα τι σημαίνει γειτονιά με κέφι και φαντασία.

Ώρες λειτουργίας της αγοράς: Δευτέρα- Παρασκευή 09.30-18.00, Σάββατο-Κυριακή 09.00-18.00.

Underground: Covent Garden και Leicester Square

Harrods

 Με το Harrods (87-135 Brompton Road) να διεκδικεί τα σκήπτρα του shopping από το 1849, ανάμεσα στα πολυτελή και πανάκριβα καταστήματα της περιοχής, τόσο στις προτιμήσεις των τουριστών όσο και των Λονδρέζων. Παροιμιώδεις οι εκπτώσεις του και θεϊκές οι γεύσεις που προτείνει το εστιατόριό του. Στα γύρω μαγαζιά αγοράστε πολύτιμα αντικείμενα και trends, που προέρχονται από την ελίτ της μόδας, ολόκληρου του πλανήτη μας. 

Underground: Knightsbridge

Αγορές πολυτελείας:

Stella Mc Cartney, Alexander Mc Queen, Mulberry, όλοι οι Άγγλοι σχεδιαστές βρίσκονται στις πολυτελείς αίθουσες του Harrods, όπου, ειρήσθω εν παρόδω, δεν θα πρέπει να παραλείψετε να γευματίσετε. Πώς λέμε αγγλική κουζίνα; Καμία σχέση... Αντίθετα, μάλιστα!

Vivienne Westwood: Η πιονιέρα του pank look, η φανταστική Vivienne Westwood, ξεπερνώντας τα σύνορα της Αγγλίας, είναι πια μέρος της ελίτ της διεθνούς μόδας. Κεντήματα παγέτες και ό,τι glam βάλει ο νους σας. Αν ψάχνετε φόρεμα για πάρτι, είστε στο σωστό μέρος. 

Rigby and Peller: (2 Hans Road Knightbridge SW3) Η κορσεδού της Αυτής Μεγαλειότητας εγκαινίασε τη φίρμα της το 1939. Αν το πορτοφόλι σας αντέχει, τότε πρέπει να περάσετε για να σας κάνουν έναν στηθόδεσμο. Τον τέλειο έναν. Ακόμα κι αν δεν αγοράσετε τίποτα άλλο, αξίζει τον κόπο. Εξαιρετική και η prêt-a-porter συλλογή εσωρούχων και μαγιό. 

Burberry: Η ναυαρχίδα της αγγλικής μόδας. Τη γνωρίζετε όλοι, τόσο στην αυθεντική της μορφή όσο και στα κακόπιστα αντίγραφα... Εδώ, βεβαίως, μιλάμε για απολύτως original καταστάσεις.

Turnbull and Asser: Ο πραγματικός πουκαμισάς έχει ντύσει, μεταξύ άλλων, τον Winston Churcil και τον Al Pacino... Εξαιρετικά πουκάμισα και από πελατεία: βασιλείς και διασημότητες αλλά και οι απανταχού κομψοί.

Η μαγεία του Notting Hill : 

Ασυνήθιστα ή vintage ρούχα, σπάνιες αντίκες, πολυπολιτισμική ατμόσφαιρα. Ποικιλία από αυστηρά επιλεγμένα, αλλά και εναλλακτικά καταστήματα. Είναι, όμως, επίσης γνωστό για την αγορά κατά μήκος της Portobello Road.Underground: Notting Hill Gate, Ladbroke Grove, Westbourne Park

Canary Wharf (E14): Η Canada Square, στην καρδιά των Docklands, είναι περιοχή που έχουν την έδρα τους μεγάλες και σημαντικές επιχειρήσεις. Είναι όμως και μεγάλο εμπορικό κέντρο, που ανοίγει επτά μέρες την εβδομάδα. Λουσάτη και μοντέρνα περιοχή, διαθέτει περισσότερα από 200 μαγαζιά, καφενεία και εστιατόρια που προσφέρουν τη δυνατότητα να κάνετε τα ψώνια σας χαλαρά, συνδυάζοντας την αστική με την υψηλή μόδα. 

Underground: Canary Wharf

Bluewater (DA9, Kent): 

Τεράστιο εμπορικό και ψυχαγωγικό κέντρο, βρίσκεται μόλις λίγα χιλιόμετρα από την κυρίως περιοχή του Λονδίνου. Το μεγαλύτερο κέντρο του είδους του στην Ευρώπη διαθέτει 330 καταστήματα, 40 καφενεία μπαρ και εστιατόρια, καθώς και 13 κινηματογραφικές αίθουσες. Το ιδανικό σημείο για τους shopping alcoholics. 

Πρόσβαση: Προτιμότερο με δικό σας μεταφορικό μέσο.

Old και New Bond Street:

Οι δρόμοι της Prima Linea της μόδας. Οι celebrities ξεσαλώνουν ψωνίζοντας σ' αυτούς τους πιο exclusive δρόμους του Λονδίνου. Αν έχετε πολλά χρήματα για ξόδεμα κι αν θέλετε να είστε πάντα in fashion, τουλάχιστον όσον αφορά στην ένδυση, η Bond Street είναι ο ιδανικός δρόμος για ένα ακριβό shopping therapy. Εδώ έχουν τα στέκια τους η Prada και ο Gucci, ενώ η κοντινή Conduit Street,είναι το σπίτι διάσημων σχεδιαστών όπως ο Issey Miyake και η Vivienne Westwood. Και όλοι αυτοί μοιράζονται την ίδια γειτονιά με τους γνωστούς ανά τον κόσμο Λονδρέζους ράφτες, που έχουν τη βάση τους στη Savile Row. 

Underground: Bond Street

Regent Street, Jermyn Street:

Εντυπωσιακός shopping δρόμος, προσφέρει μεγάλη ποικιλία καταστημάτων μόδας, σε λογικές τιμές, συμπεριλαμβανομένων και κάποιων από τα παλαιότερα και πιο γνωστά στην Ευρώπη καταστήματα του Λονδίνου. Η κοντινή Jermyn Street ειδικεύεται σε καταστήματα αντρικών ρούχων και, κυρίως, σε ράφτες πουκαμίσων. 

Underground: Piccadilly Circus

Εκπτώσεις!

Οι εκπτώσεις στο Λονδίνο είναι πάντα ενδιαφέρουσες. Είναι, λοιπόν, πολύ εύκολο να αποκτήσετε το αντικείμενο του πόθου σας στη μισή τιμή.

Primark: Χαμηλού κόστους φίρμα, δημοφιλής, με φανατικούς οπαδούς. Σε επίπεδο ποιότητας αγοράζετε ό,τι πληρώνετε. Θα βρείτε συχνά εμπνευσμένα κομμάτια σχεδιαστών, μόλις λίγες εβδομάδες μετά την κυκλοφορία τους. Το στοκ αλλάζει συχνά-πυκνά, γι' αυτό ό,τι βρείτε και σας ταιριάζει, πάρτε το αμέσως! 

Topshop: Αγαπημένο κατάστημα για τους διάσημους αλλά και για τους στυλίστες τους. Διαθέτει μεγάλη γκάμα από φθηνά ρούχα και αξεσουάρ. Το τοπ μόντελ Kate Moss όχι μόνο προωθεί το Τopshop, αλλά σχεδίασε και μια σειρά γι' αυτό που έγινε ανάρπαστη. Επισκεφθείτε τη ναυαρχίδα της αλυσίδας στο Oxford Circus για μια απίστευτη εμπειρία αγορών. Στα τέσσερα πατώματά του θα ανακαλύψετε το τμήμα vintage, τις συλλογές επωνύμων, μικρά και μεγάλα μεγέθη και άλλα πολλά. Θα βρείτε, επίσης, σούπερ γλυκατζίδικο για να σας ανεβάσει την ενέργεια και -γιατί όχι- και τη λίμπιντο.

New look: Εξαιρετικό σημείο για τζην, πουλόβερ, κάποια από τα καλύτερα παπούτσια και μπότες τελευταίων συλλογών στο Λονδίνο, στις καλύτερες δυνατές τιμές, στυλ και χρώματα. Η ναυαρχίδα της αλυσίδας βρίσκεται στην Marble Arch και αξίζει ένα πέρασμα - έστω και μόνο για τον φουτουριστικά διακοσμημένο, με αλουμίνιο και χρώμιο, χώρο. 

TK Maxx: Η φιλοσοφία τους είναι να προσφέρουν μεγάλες μάρκες σε χαμηλές τιμές και, πράγματι, τα καταφέρνουν. Εδώ θα βρείτε από ρούχα μέχρι αντικείμενα οικιακής χρήσης, με την τελευταία λέξη της μόδας και της τεχνολογίας. Βεβαίως, πρέπει να γνωρίζετε ότι παραλαμβάνουν κάθε μέρα σχεδόν κι έτσι μια επίσκεψη δεν αρκεί. Κάθε μέρα μπορεί να επιφυλάσσει εκπλήξεις...

Designer discount and Sample sales: Οι πιο «καυτές» ετικέτες με χαμηλό κόστος! Αρκεί, μόνο, να μπαίνετε σε μικρά νούμερα... Εκπτώσεις πέντε φορές τον χρόνο, συνήθως τον Μάρτιο, Μάιο, Σεπτέμβριο Οκτώβριο και Δεκέμβριο. Περισσότερες λεπτομέρειες θα βρείτε στο Designer Sale UK website. Στο Designer Warehouse Sales οι εκπτώσεις διαρκούν τρεις μέρες, αλλά πραγματοποιούνται 12 φορές τον χρόνο.

Μυστικά αγορών

- Για όσους έχουν πάθος με τη σοκολάτα στο Confenctionery Hall του Selfridges (400 Oxford W1) λειτουργεί μια καταπληκτική σοκολατερία. 

- My Sugarland (402-404, St John Street, EC1Η) της στυλίστα Zoe Lem με επιλεγμένα vintage κομμάτια. 

- Rouge (11 Shelton Street Seven Dials, Covent Garden WC2) ένα ιδιαίτερο κατάστημα καλλυντικών και μακιγιάζ με ατμόσφαιρα μπουντουάρ, όπου μπορείτε να ζητήσετε από το ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό ένα ξεχωριστό μάθημα μακιγιάζ. 

- Mimco (46 Monmouth Street Seven Dials Covent garden, WC2), αυστραλέζικη φίρμα, με εκκεντρικά και σοφιστικέ χειροποίητες τσάντες, κοσμήματα, πορτοφόλια, καπέλα και γάντια. 

- Westfield London (Ariel Way,W12), νέο εμπορικό κέντρο με 265 καταστήματα. Κάτω από τη θεαματική γυάλινη οροφή του φιλοξενεί μερικά από τα πιο διάσημα ονόματα της μόδας και του design.

- Camden Market NW1: Κυριαρχούν οι αντικερί, αν και η παλιά αυτή αγορά, στην ουσία, είναι έξι διαφορετικές.ΤοCamden Stables, είναι το κέντρο της εναλλακτικής μόδας. Το Camden Canal, Το Camden Buckstreet, θυμίζει ζούγκλα από το ανακάτεμα των εμπορευμάτων. Κοσμήματα αξεσουάρ, ρούχα ειδικά για πάρτι, καπέλα, τζην. Κι από παζάρι, άλλο τίποτα! Το Camden Mainstreets φημίζεται για τα παπούτσια, δίσκους ψηφιακούς και βινύλια, τις pub και τα μπαράκια. Το Camden Inverness Street, διαλαλεί ρολόγια, ρούχα, καπέλα εσάρπες και σουβενίρ.

Oxford Street

 Η μονίμως κατακλυσμένη από τα πλήθη Oxford Street έχει, περίπου, 300 καταστήματα. Πρώτα από όλα φιλοξενεί το μυθικό Selfridges. Όλα τα σημαντικά ονόματα της μόδας, επώνυμα ρούχα, αξεσουάρ, είδη σπιτιού, διακόσμησης, αλλά και μακιγιάζ διεκδικούν μια θέση κάτω απ' τη στέγη του. Όλα αυτά ζυμώνονται με μια καθόλου αμελητέα ιστορία που αρχίζει από τις 15 Μαρτίου 1909, όταν ο Αμερικανός Harry Gordon Selfridge, ίδρυσε το κατάστημα με την Art Deco είσοδο και το άγαλμα της Βασίλισσας του Χρόνου να οδηγεί το πλοίο του εμπορίου. Ασύγκριτες οι βιτρίνες του, που υπερβαίνουν κάθε φαντασία και προσδοκία τις μέρες των γιορτών.

Γλιστρήστε σε έναν από τους μικρούς κάθετους δρόμους της Oxford Street, ας πούμε στην St Christopher's Place, τη South Molton Street ή την Berwick και πρώτον θα ξεφύγετε από το πλήθος και την κίνηση που προκαλούν πονοκέφαλο, δεύτερον θα βρείτε μικρά μαγαζιά που, ίσως, δεν διαθέτουν τόσο κραυγαλέα ονόματα- διαθέτουν, όμως, μεγάλη ευρηματικότητα, φαντασία και φρεσκάδα νέων σχεδιαστών, σε τιμές αρκετά προκλητικές. 

Underground: Oxford Circus

Μόνο για άντρες!

Anderson and Sheppard: (30, Sevile Row Mayfair W1S) Ο ράφτης. Αν αντέχει το πορτοφόλι σας. Από το 1873 ντύνει βασιλείς και διασημότητες. Από 2.000 λίρες το κοστούμι.

Spymaster: Όποιος θέλει να... το παίξει Τζέιμς Μποντ, πρέπει να έχει ένα κιτ. Αλεξίσφαιρα ρούχα, λιλιπούτεια μηχανήματα για ηλεκτρονική επίβλεψη και προστασία κ.λπ.

James Purdey & Sons: (Audley House 57-58 Audley House street ,W1K) Η βασίλισσα Βικτωρία αγόρασε το πρώτο όπλο της εδώ, στα 1838. Η φίρμα τα τελευταία 200 χρόνια κατασκευάζει όπλα για κυνήγι και όχι μόνο...

Floris: (89, Jermyn st. SW1Y) Από το 1730, δημιουργούν αντρικά αρώματα που θα ζήλευαν και οι θεοί του Ολύμπου...

Watches of Switzerland: Η μεγαλοπρέπεια και η πολυτέλεια ενός Cartier, Breitling, Omega, TAG heuer, εν πλήρη δράση.

Aston Martin Sales of Mayfair: (115 Park Street London W1K) Το υπέροχο παιχνίδι για τα αγόρια. Μια Aston Martin! Το μοναδικό αυτοκίνητο μέσα στο οποίο ο Τζέιμς αισθάνεται άνετα.

Dunhill: (Bourdon House 2, Davies Street Mayfair London W1K) Επίσημα και casual ρούχα, δερμάτινα αξεσουάρ, κοσμήματα, ιδέες για δώρα και gadgets που προορίζονται για πολύ κομψούς κυρίους και φυσικά ο χρυσός αναπτήρας του Τζέιμς Μποντ. Το κατάστημα διαθέτει spa για κυρίους και μόνο, με δύο αίθουσες εξειδικευμένων θεραπειών και πριβέ screening room, με καλλιτεχνικό σύστημα ήχου, από τους εξπέρ της βρετανικής τεχνολογίας Meridian, καθώς και διακριτικό μπαρ.

Geo F Trumper: (9 Curzon Street London W1J) Καλλυντικά για όσους προορίζονται για γαμπροί. Απολαύστε ένα παραδοσιακό εγγλέζικο ξύρισμα με ζεστές πετσέτες...

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Ολοι θέλουν να βρουν την Ιθάκη τους

Τοπία που ξελογιάζουν τον επισκέπτη και διεγείρουν τη φαντασία του

Η Ιθάκη δεν είναι ένας συνηθισμένος προορισμός. Τα πραγματικά τοπία, οι πράσινες στεριές και οι επίσης πράσινες θάλασσες κυματίζουν παρέα με τις ιδέες και δημιουργούν ξεχωριστή, μοναδική ατμόσφαιρα. Η Ιθάκη είναι τόπος – ωραίος τόπος – αλλά και η αντανάκλαση μιας ιδέας, του ταξιδιού και της επιστροφής. Η επιστροφή είναι που δίνει νόημα στο ταξίδι και το ξεχωρίζει από την άσκοπη περιπλάνηση. Την πρώτη φορά προσεγγίσαμε την Ιθάκη με το καράβι από τον κανονικό δρόμο. 

Τη δεύτερη όμως ήλθαμε στη βόρεια άκρη της, στην παραλία του Μάρμακα, με θαλάσσια καγιάκ, από ένα «μονοπάτι» που ξεκινούσε από το Μεγανήσι και ύστερα από μια αναγκαστική στάση λόγω καταιγίδας στο Αρκούδι. Ετσι ήχησαν διαφορετικά στ’ αφτιά μας οι στίχοι του Καβάφη που απήγγελλε η οδηγός μας στα αγγλικά, για να καταλαβαίνει η κοσμοπολίτικη ομάδα μας: «Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι»… Ωστόσο ο προπάππους όλων των Ελλήνων, ο Οδυσσέας, μας άφησε ευχή: Καλό είναι το ταξίδι, μα ακόμη καλύτερος είναι ο προορισμός. Και η Ιθάκη δεν γελά τον επισκέπτη. Οι καμπύλες της στεριάς και των βουνών της είναι όντως μοναδικές. Και οι οικισμοί, ειδικά το Βαθύ και το Κιόνι, με κλασικές πινελιές από τη σοφία της θάλασσας. Και οι «υψηλές σκοπιές» απ’ όπου μπορείς να θαυμάσεις από ψηλά όλα αυτά, από την Παναγία των Καθαρών, το Χάνι, τον Μαραθιά και την Ανωγή. 

Τοπία που ξελογιάζουν τη φαντασία του ζωγράφου

Ο ζωγράφος Στάθης Λιβάνης έχει βρει από την αρχή την Ιθάκη του, αφού εκεί γεννήθηκε. Και όσο και αν τη μοιράζεται με την Αθήνα και το Παρίσι, εκείνη έχει πάρει το μεγαλύτερο μέρος της καρδιάς του και της εικαστικής ματιάς του: «Εκείνο που με γοητεύει πάντα στην Ιθάκη, ανεξάρτητα από εποχή, είναι η φύση της. Λόφοι καταπράσινοι, βουνά, όχι ψηλά αλλά πολύ σύνθετα, που οι κορυφές τους αποτελούν το τελείωμα μιας απίθανης σύνθεσης της φύσης. Τα πλαισιώνει η πολύχρωμη θάλασσα με τα τιρκουάζ, τα πράσινα σε όλους τους τόνους νερά και οι ατελείωτοι χρωματισμοί σε όλους τους τόνους του μπλε. Τα βράχια, άσπρα, γκρίζα, κόκκινα και πορτοκαλιά, σχιστόλιθοι που σχίζουν τα νερά με ορμή σαν σπαθιά, κάνουν το τοπίο όχι ρομαντικό που ανακαλεί θύμησες, αλλά διεγερτικό για τη φαντασία του περιηγητή και τον ταξιδεύει σαν μουσική του Μότσαρτ ή του Βιβάλντι. Αγρια, σκληρά, ήρεμα, ποιητικά και απλά είναι τα τοπία της Ιθάκης». 

Βαθύ, βαθιά αγκαλιά

Στο Βαθύ υπάρχουν εδώ κι εκεί οι πινελιές της ναυτικής παράδοσης του νησιού. Μια άγκυρα, ένα µνηµείο για τον αφανή ναύτη, το εντυπωσιακό αρχοντικό ∆ρακούλη που τώρα λειτουργεί ως καφέ, τα άλλα αρχοντόσπιτα. Αυτών που την ώρα του δειλινού οι τοίχοι στα χρώµατα της ώχρας και οι κεραµοσκεπές «φορούν» το πιο γλυκό τους χαµόγελο και καθρεφτίζονται στα νερά του λιµανιού για να τονίσουν την οµορφιά τους. Αυτή η πολυσχιδής προκυµαία – το σκηνικό της ζωής στο Θιάκι – είναι µετά το όνοµά του το πιο έντονο συστατικό της γοητείας του νησιού. Αυτή η µαγεία του λιµανιού υπάρχει και στο Κιόνι – µια από τις πιο όµορφες θαλασσινές αγκαλιές – αλλά και στις Φρίκες. 

Παραλίες να δεις...

«Η Ιθάκη, είναι αλήθεια, έχει πολλές παραλίες. Αλήθεια είναι όμως και το ότι αρκετές δεν είναι προσβάσιμες χωρίς πλεούμενο. Μια μικρή παραλία, ένας μικρός λιμένας, είναι τα Δεξιά. Βρίσκεται πολύ κοντά στο Βαθύ. Ο κατά τον Ομηρο Λιμήν του Φώρκυνος είναι ένα απλό λιμανάκι, μια όμορφη αγκαλιά, αλλά τι ιστορία! Εδώ άφησαν οι Φαίακες τον κοιμώμενο Οδυσσέα με τα δώρα που του χάρισαν. Γεμάτο ιστορία το λιμανάκι και με προστάτες μια στρατιά καλοσχηματισμένους κορμούς ελιών. Και μια θάλασσα που αλλάζει τα χρώματά της παρέα με το μαϊστράλι που τη χαϊδεύει, μεταφέροντας άφθονα αρώματα από τους γύρω λόφους, από τις αγριλιές, τους σχίνους, τους κέδρους και τα αγροκίθια. Πολύχρωμα βότσαλα, μικρά και μεγάλα, τη στολίζουν σαν χάντρες που χύθηκαν στο πάτωμα». 

Σκίνος και θάλασσα

Τα µεσόγεια χωριά, η Εξωγή, ο Σταυρός, η Ανωγή, η νεότερη Λεύκη, το Περαχώρι, έχουν διαφορετική χάρη. Αυτά παίρνουν και από τη στεριά και από τη θάλασσα. Το χαρακτηριστικό της στεριάς είναι ότι σου προσφέρει ένα σωρό µπαλκόνια για να δεις – και να αγαπήσεις περισσότερο – ολόκληρο το σώµα του νησιού: τα βουνά του, τις ακρογιαλιές του, τις θάλασσές του, τα νησιά γύρω του. Το σώµα της Ιθάκης είναι «ντυµένο» από αιωνόβιες ελιές, άλλα δένδρα και µυρωδάτους θάµνους. Αυτός ο συνδυασµός του σκίνου µε τα πρασινογάλαζα νερά είναι µοναδικός. Τον βρίσκεις στην παραλία του Σκίνου κοντά στο Βαθύ, αλλά και στις άλλες παραλίες, το φηµισµένο Γιδάκι όπου πας µε καΐκι, το Φιλιατρό, τα ∆εξά, τον Μπρος Αετό, τον Ασπρο Γιαλό, την παραλία της Πόλης, τις Αφάλες. 

Οι βάρκες των ονείρων µας

«Παιδιά τρέχαμε στις βάρκες, τις τραβούσαμε για να μπούμε μέσα, έτσι για να αισθανθούμε τη γλύκα του νερού.Πολλές φορές πέφταμε στη θάλασσα και όταν επιστρέφαμε στο σπίτι βρεγμένοι μάς τις “έβρεχαν” δεύτερο χέρι. Οι βάρκες στην απόλυτη μπουνάτσα φάνταζαν σαν τα χάρτινα καράβια που φτιάχναμε στο σχολείο, πολύχρωμες, η μια κοντά στην άλλη, ήταν κάτι που με μάγευε»…

Στον δρόµο για τα χωριά

Ο βασικός δρόµος της Ιθάκης – φαρδύς και προστατευµένος µε µπάρες – ξεκινάει από το Βαθύ και πάει βόρεια. Η πρώτη διασταύρωση, 3 χλµ. µετά το Βαθύ, πάει αριστερά για το λιµάνι του Πίσω Αετού (4 χλµ.). Η επόµενη διασταύρωση, δεξιά µετά το Χάνι (5 χλµ. µετά τη διασταύρωση για Πίσω Αετό), πηγαίνει για τη Μονή Καθαρών και την Ανωγή (8 χλµ.). Η βασική αρτηρία συνεχίζει για Λεύκη (4 χλµ. από τη διασταύρωση) και φτάνει στον Σταυρό (4 χλµ. από τη Λεύκη). 

Από τον Σταυρό ο δρόµος κατηφορίζει για τις Φρίκες (2 χλµ.) ή ανηφορίζει, στενός και δύσκολος, για την Εξωγή (4 χλµ.), ένα από τα παλαιότερα χωριά της Ιθάκης. Η υπέροχη θέα «παρενοχλεί» την τεταµένη προσοχή τού οδηγού, ο οποίος όταν καταφέρει να την απολαύσει απερίσπαστος, τότε µπορεί να θαυµάσει την παλέτα της φύσης κάτω στον κόλπο των Αφαλών και στον Πλατρειθιά. Από τις Φρίκες ο δρόµος τραβά παραλιακά για το Κιόνι (5 χλµ.). 

Ενα καταπληκτικό σηµείο για να ολοκληρώσει ο επισκέπτης την πανοραµική εικόνα του νησιού είναι να ανηφορίσει ανάµεσα σε ελαιώνες και αµπέλια µέχρι τον Μαραθιά (5 χλµ. από το Βαθύ - το τελευταίο κοµµάτι βατός χωµατόδροµος). Φτάνει στο οροπέδιο και αγναντεύει από ψηλά τη δαντέλα που σχηµατίζουν οι πολλοί κόλποι στο ανατολικό µέροςτου τόπου. Απότοµοι βράχοι «βουτούν» στο πέλαγος, φορτωµένοι µε πουρναριές, σχίνους, κυπαρίσσια και χίλιαδυο άλλα φυτά. Κάτω είναι η πηγή της Αρέθουσας και το οµηρικό σηµείοπου είναι γνωστό ως Πέτρα του Κόρακος. 

ΠΡΟΣΒΑΣΗ

Ακτοπλοϊκώς από την Πάτρα, δύο φορές την ημέρα, μέσω Σάμης για το λιμάνι του Πίσω Αετού (3 1/2 ώρες). Οι Φρίκες συνδέονται με φέρι και με Φισκάρδο Κεφαλλονιάς, Βασιλική Λευκάδας και Αστακό Αιτωλοακαρνανίας. 

ΔΙΑΜΟΝΗ 

Στο Βαθύ, στην ιδιαίτερη «Περατζάδα 1811» (τηλ. 26740 33496), στο παλιό ελαιοτριβείο«Φαμίλια» (τηλ. 26740 33366), στο πάντα «επίκαιρο» ξενοδοχείο «Μέντωρ» (τηλ. 26740 324.333), στο «Ομηρικόν» (τηλ. 26740 33596), στις βίλες «Δενδρινός» (τηλ. 6972 260.980), στα διαμερίσματα «Οδυσσέας» (τηλ. 26740 33400). Στη Λεύκη, στο «Cavos Sunset View Cottages» (τηλ. 26740 31265). Στον Σταυρό, στις μεζονέτες «Pilikas Villas» (τηλ. 26740 31740). 

ΦΑΓΗΤΟ

Στο Βαθύ, στον «Τσιριμπή», για ψάρια στα κάρβουνα, αστακομακαρονάδα και κάθε λογιών πίτες (σπέσιαλ κρεμμυδόπιτα με χειροποίητο φύλλο, λαχανόπιτα, κοτόπιτα), στο«Κοχύλι» για κρεατόπιτα, παραδοσιακή τσερέπα (κοτόπουλο ή αρνί σε ένα είδος γάστρας), παστιτσάδα, μοσχάρι γεμιστό με φέτα και λιαστή ντομάτα, φοβερό ιμάμ, στο«Καντούνι» για σουτζουκάκια, κοτόπουλο στον φούρνο και ψάρια. 

Στο Περαχώρι, στον Καλιώρα για ονομαστά σουβλάκια. 

Στο Κιόνι, στο «Καλυψώ», για ψητή σουπιά, αρνί κλέφτικο, ντοματοκεφτέδες, μπακαλιαρόπιτα. 

Στις Φρίκες, στο «Συμπόσιο», για σαβόρο (τηγανητά μικρά ψάρια συντηρημένα στο λάδι και στο ξίδι), κατσικάκι με σάψυχο και μέλι, επτανησιακή μακαρονάδα με θαλασσινά, χοιρινό με λαχανικά, σταφίδες και τυρί.  


Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Μονεμβασιά

Τη ζήλεψαν τόσοι και τόσοι κατακτητές που αγωνίστηκαν να την κάνουν δική τους. Τώρα τη ζηλεύουν πλήθος επισκεπτών γιατί είναι τόσο όμορφη που δεν έχουν ελπίδες να την κάνουν δική τους, παρά μόνο να πάρουν μαζί τους μια απίθανη γιορταστική ανάμνηση από τα άνθη της πέτρας και των αναστάσιμων φλογών… 

Η μαγεία και το μυστήριο της σιωπής

Το Κάτω Κάστρο κοιμάται αγκαλιά με τη σιωπή του: «Τοπίο σκληρό σαν τη σιωπή» μονολογούσε ο ποιητής. Μόνο ο ήλιος κάνει «θόρυβο» στον ορίζοντα, όσο θόρυβο μπορεί να κάνει ο ήλιος που αφήνει το επισκεπτήριό του προβάλλοντας από τα σύννεφα. 


Αυτό όμως είναι αρκετό να γλυκάνει το τοπίο, κάνοντας την εκκλησιά της Παναγίας πραγματικά Χρυσαφίτισσα. Κι η θάλασσα κάνει έναν γλυκό θόρυβο, καθώς νανουρίζει την πολιτεία που κοιμάται ακόμη μέσα στο λίκνο των αιώνων. Πίσω, το Επάνω Κάστρο, στα χρώματα της άνοιξης στέκει ακόμη πιο σιωπηλό. 


Είναι ξημέρωμα, αλλά εδώ πάνω λίγοι επισκέπτες ανεβαίνουν το οχυρωμένο καλντερίμι και αυτοί δεν μιλούν ανάμεσα στα ερείπια. Αν δεν φυσούσε τόσο δυνατά ο αγέρας, ίσως ακουγόταν το μολύβι του Πάβλου Χαμπίδη, του ζωγράφου με όλα τα στοιχεία παλιού περιηγητή του θρυλικού Grand Tour των ευρωπαίων ευγενών, που σκιτσάριζε συγκρατώντας με κόπο τα χαρτιά του τη ριψοκίνδυνη Αγία Σοφία. 


Τίποτε δεν είναι ικανό να σε εμποδίσει να προσπαθήσεις να κρατήσεις για πάντα μέσα σου τη μαγεία του «υπερνεφέλου φρουρίου» της Μονεμβασιάς που η Εβδομάδα των Παθών και της Ανάστασης ενισχύει το μυστήριό του… 

Ρομαντική συμφωνία στο Επάνω Κάστρο

Υπάρχει ένα σημείο μαγευτικής θέας των τειχών, των σπιτιών, των εκκλησιών και της θάλασσας της Μονεμβασιάς. Και όχι μόνο ένα σημείο, αλλά ένα ολόκληρο «φιδωτό» καλντερίμι που ανηφορίζει για Επάνω Κάστρο, τον Γουλά, όπως αλλιώς το λένε.


Το οχυρωμένο μονοπάτι είναι λαξευμένο στον βράχο και κάθε «βόλτα» του είναι μία πρόκληση να στραφείς προς τα πίσω και να απολαύσεις μία ακόμα εικόνα της καστροπολιτείας. Κάποιες στέγες αποκαλύφθηκαν, ένα σκάφος εμφανίστηκε στη θάλασσα έξω από τα τείχη και το φως πάνω στον πολυκαιρισμένο τρούλο της Μυρτιδιώτισσας πέφτει διαφορετικά. Τώρα και η Πέρα Ντάπια φαίνεται καλύτερα…

Ετσι, σκιά τη σκιά που δημιουργούν τα αναμμένα ακόμα φανάρια μέσα στα σοκάκια, εικόνα την εικόνα, ο μοναχικός, συνήθως, επισκέπτης φτάνει στη γαλαρία του Επάνω Κάστρου και τη διαβαίνει για να βρεθεί σε έναν διαφορετικό κόσμο, στην επικράτεια των ερειπίων και της σιωπής. Από τον 6ο αιώνα ως το 1911 που αποχώρησε ο τελευταίος κάτοικος υπήρχε εδώ ζωή. Τώρα, η πιο ζωντανή εικόνα είναι της εκκλησίας της Αγίας Σοφίας στην άκρη του βράχου που γκρεμίζεται από 200 τόσα μέτρα ύψος ως τα κύματα. Πραγματικά μοναδική εικόνα.

Τείχος-τείχος φτάνεις στις ακραίες πολεμίστρες. Σε μία ρομαντική συμφωνία όπως είναι η Μονεμβασιά, είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις την πιο ρομαντική νότα. Σίγουρα όμως η θέα της ανατολής του ήλιου από τον πολεμικό πύργο ψηλά πάνω από τη θάλασσα με απεριόριστη θέα μέχρι τον ορίζοντα που προβάλλει ο κόκκινος δίσκος είναι ξεχωριστή εμπειρία.

Στον λαβύρινθο των ονείρων

Είναι ματαιοπονία να επιχειρήσει κανείς να υποδείξει με ακρίβεια συγκεκριμένες διαδρομές μέσα σε αυτόν τον γοητευτικό λαβύρινθο που το κάθε σοκάκι του οδηγεί τον επισκέπτη και σε μια έκπληξη.


Ακολουθώντας όμως τη συνέχεια του κεντρικού καλντεριμιού και μετά την πλατεία με τον Ελκόμενο και το Αρχαιολογικό Μουσείο, εύκολα ο επισκέπτης θα βρει στα δεξιά του τη δίκλιτη εκκλησία της Αγίας Αννας (κτίσμα της ενετικής περιόδου με το ένα κλίτος γκρεμισμένο) και πιο κάτω την εκκλησία του Αγίου Νικολάου (του 1200 περίπου), η οποία δεν λειτούργησε ποτέ ως εκκλησία, γιατί, σύμφωνα με την παράδοση, εκεί έγινε κατά τη διάρκεια της κατασκευής της ένα έγκλημα, μια δολοφονία.


Δεν μπήκαν ποτέ εικόνες και λειτούργησε ως σχολαρχείο. Τώρα λειτουργεί ως εκθεσιακός χώρος και η πρώτη έκθεση ήταν αφιερωμένη στον Γιάννη Ρίτσο που ανήκε ψυχή τε και σώματι στη Μονεμβασιά.

Το κεντρικό καλντερίμι καταλήγει στην ανατολική πύλη του κάστρου. Από εδώ ξεκινά ένα άλλο καλντερίμι το οποίο κατηφορίζει προς την Πέρα Τάπια - η τάπια έχει την έννοια της πλατείας - όπου βρίσκεται η κάτασπρη εκκλησιά της Παναγιάς της Χρυσαφίτισσας, τα παλιά κελιά της οποίας έχουν μετατραπεί σε ξενώνα.

Η Παναγία η Χρυσαφίτισσα έχει και αυτή τη δική της ξεχωριστή ιστορία. Η εικόνα της, λέει η παράδοση, πέταξε από τα Χρύσαφα της Σπάρτης και προσγειώθηκε στο σημείο όπου είναι σήμερα το παρεκκλήσι με το πηγάδι. Η εκκλησία κτίστηκε το 1600, πάνω στα ερείπια της Παναγιάς Μονεμβασιώτισσας που είχαν κάψει οι Τούρκοι το 1540.

Στην Πέρα Τάπια ο επισκέπτης βρίσκεται κοντά στο τείχος της θάλασσας και από εδώ μπορεί να βαδίσει κατά μήκος του προς το Πορτέλο - το μοναδικό σημείο εξόδου στη βραχώδη ακτή - και τη Δώθε Τάπια. Στη Δώθε Τάπια βρίσκονται το χαμάμ, η Αγία Σωτήρα και η δίκλιτη εκκλησία των Αγίων Δημητρίου και Αντωνίου, η οποία λειτουργείται ως σήμερα. Από εδώ ο επισκέπτης μπορεί να χαθεί στα στενά, προτού επιστρέψει στην κεντρική πλατεία.

Μια άλλη σπουδαία εκκλησιά της Μονεμβασιάς είναι η πέτρινη Μυρτιδιώτισσα, η οποία κτίστηκε το 1690. Η εικόνα της μεταφέρθηκε εδώ από τα Κύθηρα και ονομάστηκε έτσι γιατί βρέθηκε μέσα σε μυρτιές. Αργότερα ονομάστηκε «Παναγία Κρητικιά» επειδή τον 17ο αιώνα εγκαταστάθηκαν γύρω της πολλοί Κρητικοί. Το τέμπλο της είναι μεγάλης τέχνης και μεταφέρθηκε εδώ στις αρχές του αιώνα μας από τον Ελκόμενο Χριστό.

Ο επισκέπτης βρίσκεται μπροστά στην εκκλησία της Παναγίας στρίβοντας αριστερά από το κεντρικό καλντερίμι. Συνεχίζοντας δεξιά, μπροστά από την εκκλησία, και το πρώτο σοκάκι αριστερά, ο επισκέπτης αρχίζει να ανηφορίζει προς τα σκαλοπάτια που οδηγούν στην πύλη των τειχών της Ανω 

Πόλης.

Η Βενετία κρατά νόστιμη τη «Ματούλα»

Το βράδυ της Ανάστασης η πολύ νόστιμη μαγειρίτσα σερβίρεται στη «Ματούλα», απέναντι από τον Ελκόμενο. Γύρω υπάρχουν στεφάνια που έχει πλέξει ο μπαρμπα-Μήτσος και στην παλιά αφίσα πλέκει η Ματούλα Ρίτσου. Αυτή μαγείρευε εδώ από το 1952 και έκανε αυτή την ταβέρνα ένα από τα «μνημεία» του κάστρου.


Τώρα συνεχίζει επάξια η ανιψιά της, η Βενετία. Αυτή έχει τη συνταγή για τη μαγειρίτσα, όπως και για πολλές άλλες νοστιμιές. Τα αντιπροσωπευτικά της Μονεμβασιάς σαΐτια (χόρτα, σπανάκι, δυόσμος, λάπαθο, μυρώνια, τυλιγμένα σε φύλλο πασπαλισμένο με τυρί), απίθανους λαχανοντολμάδες, ντολμάδες με αμπελόφυλλα, αρνάκι στο φούρνο με πατάτες, γαρδουμπίτσες, κεφτεδάκια, μοσχαράκι με χυλοπίτες, χοιρινό κρασάτο με πορτοκάλι, εξαιρετική φασολάδα και όλα αυτά μαζί με αγιωργίτικο της Οινοποιητικής Μονεμβάσιας του Γ. Τσιμπίδη, εμφιαλωμένο για τη «Ματούλα».

Ζώντας την ιστορία του κάστρου

Εχει μείνει ότι από τη Μονεμβασιά πέρασαν δύο βυζαντινοί αυτοκράτορες, αλλά δεν ξέρουμε ακριβώς ποιοι. Ο Ανδρόνικος Β' αναφέρεται συχνά και λένε ότι οι ξύλινοι θρόνοι που υπήρχαν πριν από πολλά χρόνια στον Ελκόμενο έγιναν για εκείνον και την αυτοκράτειρα.


Ο Ανδρόνικος Β' είναι πιθανόν να πέρασε από τη Μονεμβασιά το έτος 1300 και σύμφωνα με το συναξάρι που μνημονεύει το πέρασμά του χάρισε στην πόλη την εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας για να είναι προστάτιδά της: «Ανδρόνικος ο αυτοκράτωρ (…) ιθύνοντας τα σκήπτρα της βασιλείας εις τους 1300 (…) απέρασεν εις την Πελοπόννησον (…) κάμνονας πολλάς αγαθοεργίας και χαρίζοντας βασιλικάς δωρεάς (…) εξαιρέτως δε εις τους πολίτας της Μονεμβασίας έδωκε πολλάς τιμάς και χαρίσματα, ωσάν που ήσαν άνδρες γενναίοι και αγχίνοες» (Χάρις Α. Καλλιγά, Μονεμβασιά μία βυζαντινή πόλις-κράτος).

Οι αυτοκράτορες και οι άλλοι υψηλοί επισκέπτες θα φιλοξενήθηκαν σε κάποιο από τα σπίτια του κάστρου. Ισως στο πιο σημαντικό κτίσμα του, αυτό που τώρα φιλοξενεί τους επισκέπτες του ξενώνα της Δέσποινας και του Βασίλη Αρδάμη, που ήταν το κυβερνείο του κάστρου επί Ενετών και το διοικητήριο επί τουρκοκρατίας. Στη διάρκεια της αναστήλωσης του κτιρίου βρέθηκε ένα μοναδικό στον κόσμο βυζαντινό νόμισμα του 711, το οποίο εκτίθεται στο Νομισματικό Μουσείο της Αθήνας.


Στο σαλόνι ενός από τους χώρους διαμονής υπάρχει το πηγάδι του συγκροτήματος, 800 ετών, με το αυθεντικό μαρμάρινο στόμιό του, αντίγραφο του οποίου υπάρχει στο Μουσείο της Κωνσταντινούπολης. Στον ψηλό πύργο του συγκροτήματος - του μοναδικού στο κάστρο - ο επισκέπτης κοιμάται τριγυρισμένος από επτά παράθυρα.


Μοναδική είναι επίσης και η μεγάλη βεράντα πάνω από το κάτω τείχος, που πολλοί την αποκαλούν «μπαλκόνι της Μεσογείου». Στον ξενώνα ζεις την ιστορία της Μονεμβασιάς και γι' αυτό φροντίζουν όχι μόνο τα κτίσματα, αλλά και η Δέσποινα και ο Βασίλης που σου μιλούν με τόση θέρμη γι' αυτήν, αφού τη ζουν και οι ίδιοι.

Ο Ελκόμενος Χριστός και ο «Ιούδας»

Εφέτος θα είναι η πρώτη χρονιά ύστερα από 32 χρόνια που «ίσως η σπουδαιότερη Σταύρωση σε φορητή εικόνα», κατά τον κυρ-Φώτη Κόντογλου, θα βρίσκεται στο «σπίτι» της, στην εκκλησιά που από αυτήν πήρε το όνομά της, του Ελκόμενου Χριστού.


Η εικόνα, του 1400, είχε κλαπεί και επέστρεψε. Θα λείπει όμως ο μπαρμπα-Μήτσος, ο μάστορας του δρώμενου με τον «Ιούδα», και όλοι νοιάζονται πώς θα γίνει εφέτος αυτό το χαρακτηριστικό έθιμο το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα. Ο μπαρμπα-Μήτσος, ο οποίος πουλούσε στο σοκάκι της μέσης την καλύτερη ρίγανη από το Επάνω Κάστρο, όταν περνούσε την πύλη της καστροπολιτείας έλεγε ότι πάει στο εξωτερικό. Και τώρα, στα 95 χρόνια του, αρρώστησε και ήλθε στην Αθήνα, στα παιδιά του.


Αυτός όμως μόνο ήξερε την τέχνη να γεμίζει με μπαρούτι από τη Δημητσάνα και να καίει τον Ιούδα κρεμασμένο στη μουριά, έξω από τον Ελκόμενο. Εψαχνε τις τσέπες του ανδρείκελου, έβρισκε τα αργύρια που ο ίδιος είχε βάλει και γινόταν έξαλλος: «Πήρες χρήματα για να προδώσεις τον Χριστό; Τώρα θα δεις τι θα σου κάνω»... Και έβαζε φωτιά στις εφημερίδες που τύλιγαν τα παπούτσια του Ιούδα.


Οι εκρήξεις προχωρούσαν προς τα πάνω και γίνονταν όλο και πιο σφοδρές, ώσπου έμενε ο σκελετός του ανδρείκελου να κρέμεται στη μουριά. Ο μπαρμπα-Μήτσος το είχε καημό να βρεθεί κάποιος νεότερος να συνεχίσει αυτό το έθιμο που έχει βίο αιώνων και όλοι εύχονται αυτός να βρεθεί από εφέτος.

Την προηγούμενη νύχτα της Ανάστασης τα σοκάκια πλημμυρίζουν από το Αγιο φως που ενώνεται με τα παλιομοδίτικα φανάρια. Το προηγούμενο βράδυ, της Μεγάλης Παρασκευής, τα φανάρια του Επιταφίου διέγραψαν την πορεία τους στην αγορά, έφθασαν στην πύλη και άρχισαν να κατηφορίζουν προς το τείχος, στη Μικρή Ντάπια, μετά πέρασαν από τη Μεγάλη Ντάπια και τη Χρυσαφίτισσα και επέστρεψαν στον Ελκόμενο. Ολοι κρατούσαν τα κεριά τους και κάποιοι δεν είχαν ακόμη κινηθεί από τη θέση τους όταν ο επιτάφιος επέστρεψε στην εκκλησιά.

Πρόσβαση

Οδικώς από την Αθήνα 330 χλµ.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Κίμωλος: Ασήμι στο Αιγαίο

Η Κίμωλος ή Αρτζεντιέρα, όπως τη «βάφτισαν» οι Φράγκοι τον 13ο αιώνα, από τους ασημί βράχους της, μια ανάσα από το νησί της Αφροδίτης, τη Μήλο, θυμίζει λευκή πινελιά στον αιγαιοπελαγίτικο χάρτη.

Ηφαιστειογενές νησί με πλούσιους γεωλογικούς «θησαυρούς», μαγεύει με το άγονο, βραχώδες κυκλαδίτικο τοπίο του και τη σεμνή, άγνωστη ομορφιά του.
Το λιμανάκι Ψάθη, γραφικός, βοτσαλωτός όρμος, υποδέχεται γαλήνια τον επισκέπτη στην αγκάλη του, ενώ παραπάνω το μοναδικό Χωριό προσφέρεται για ατμοσφαιρικούς περιπάτους στα δαιδαλώδη, κατάλευκα στενάκια του, που μέσα από φούξιες μπουκαμβίλιες και παραδοσιακά ξωκλήσια αποκαλύπτουν το μεσαιωνικό κάστρο.

Αγναντέψτε τη θέα από τους ανεμόμυλους στο Ξαπλοβούνι και ακολουθήστε το μονοπάτι στο όρος Σκλάβος, που οδηγεί στο Σκιάδι, ένα πέτρινο φυσικό γλυπτό, σμιλεμένο από τα κυκλαδίτικα μελτέμια.

Οι όρμοι Ρέμα και Γούπα, πλάι στο Χωριό, «φιλοξενούν» τα σύρματα, σπηλιές σκαμμένες στα μαλακά βράχια, με χρωματιστές πορτούλες, όπου «ξεχειμωνιάζουν» οι βάρκες των ψαράδων.

Ένα μόλις ναυτικό μίλι απέχει η ακατοίκητη νησίδα της Πολυαίγου, που κρύβει μερικούς από τους ομορφότερους κόλπους που θα συναντήσετε στο Αιγαίο, με κρυστάλλινα καταγάλανα νερά.

Το Χωριό, ο βασικός οικισμός του νησιού, ξεδιπλώνεται μέσα από στενά, πλακόστρωτα δρομάκια με λουλουδιασμένες αυλές, όμορφες πλατείες και αυθεντικούς ανεμόμυλους.

Στη μέση δεσπόζει το μεσαιωνικό κάστρο, ένας «ασφυκτικός» κλοιός από αιωνόβια, διώροφα διατηρητέα σπίτια, χτισμένα από ντόπια σιδερόπετρα, με λαμπρά οικόσημα και ιστορικές ημερομηνίες να στολίζουν τις εξώθυρές τους. Εκεί βρίσκεται και ο βυζαντινός ναός της Γεννήσεως του Χριστού.
Η αρχαία πόλη της Κιμώλου κείτεται βυθισμένη στη θάλασσα, στην τοποθεσία Ελληνικά. Στην ακτή ανακαλύψτε λαξευμένους στα βράχια τάφους, από τη μυκηναϊκή μέχρι την ελληνιστική περίοδο.

Οι αμμουδιές με τα δροσερά, σμαραγδένια νερά είναι ο άσος στο μανίκι του νησιού. Επιλέξτε να κολυμπήσετε στην Αλυκή, στην Μπονάτσα, στο Καλαμίτσι ή στην πιο απομακρυσμένη, Μοναστήρια. Τα Πράσα με τη λευκή, διάφανη άμμο τους θυμίζουν εξωτικό προορισμό και στις ακτές τους βρίσκει καταφύγιο η μεσογειακή φώκια Μονάχους Μονάχους. Εδώ γίνεται μέχρι και σήμερα η εξόρυξη της κιμωλίας.

Ανακαλύπτω