Συγκλονιστική αρχαιολογική ανακάλυψη: Υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν το παλάτι όπου δικάστηκε ο Ιησούς (Φωτογραφίες)

1/15. Αντιμέτωποι με μία συγκλονιστική ανακάλυψη βρίσκονται το τελευταίο διάστημα οι αρχαιολόγοι οι οποίο υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν τα ερείπια του παλατιού του Ηρώδη όπου ο Πόντιος Πιλάτος δίκασε τον Ιησού Χριστό πριν τη σταύρωσή του.

Τα ερείπια ανακαλύφθηκαν πριν από περίπου δέκα χρόνια από αρχαιολόγους που έκαναν ανασκαφή δίπλα στο μουσείο David στο πλαίσιο εργασιών για την επέκτασή του. Ο αρχαιολόγος  Amit Re’em  δήλωσε στην εφημερίδας ότι μεταξύ των ευρημάτων υπάρχουν οι βάσεις των θεμελίων.

Μετά από χρόνια ερευνών, σύμφωνα με την Washington Post, ιστορικοί και αρχαιολόγοι ισχυρίζονται τώρα ότι είναι σχεδόν σίγουρο πως πρόκειται για το παλάτι του Ηρώδη, που βρισκόταν στη δυτική πλευρά της παλιάς πόλης των Ιεροσολύμων, κοντά στο μουσείο David. Αυτό που δεν έχει αποσαφηνιστεί πλήρως  είναι αν όντως σε αυτό το συγκεκριμένο παλάτι έγινε η δίκη του Ιησού.

Η σύγχυση προκύπτει από τις διαφορετικές ερμηνείες των τεσσάρων ύμνων της Κενής Διαθήκης που περιγράφουν την δίκη του Χριστού. Οι υποστηρικτές της άποψης ότι τα ερείπια ανήκουν στο παλάτι του Ηρώδη αναφέρονται ειδικά στον Υμνο του Ιωάννη που περιγράφει πως η δίκη έλαβε χώρα δίπλα σε μια πύλη και ένα πέτρινο μονοπάτι, που οι αρχαιολόγοι ταυτίζουν με το συγκεκριμένο σημείο.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Οι ρίζες της ταβέρνας στην αρχαία Ελλάδα!

Φαίνεται πως ένα πράγμα που έμεινε αναλλοίωτο στο πέρασμα των αιώνων και που χαρακτηρίζει τους Έλληνες είναι η… ταβέρνα! Ο Αμερικάνος αρχαιολόγος Τ. Λέσλι Σιρ τζούνιορ βρήκε μια αρχαία ελληνική ταβέρνα στην αρχαία αγορά της Αθήνας τη δεκαετία του ΄70.

 Κατάλοιπα από τροφές αλλά και πολλά αγγεία για το κρασί ήταν οι αποδείξεις της ύπαρξης του αρχαίου καπηλειού. Σε ένα πηγάδι που σταμάτησε να λειτουργεί έριχνε ο αρχαίος ταβερνιάρης τα… σκουπίδια του.  Από εκεί πήραμε πολύτιμες πληροφορίες για το φαγητό και το κρασί που προτιμούσαν οι άνθρωποι 2.400 χρόνια πριν. Και οι συνήθειες δεν διαφέρουν πολύ από τις σημερινές.

 Κόκκαλα από αγελάδες, κατσίκες, πρόβατα και γουρούνια, θαλασσινά (αχιβάδες, στρείδια, μύδια) και ψαροκόκκαλα βρέθηκαν στο πηγάδι. Καλό κρασί από την Σάμο, την Λέσβο, την Κόρινθο αλλά και την Αττική έδειξαν οι αμφορείς που ανακαλύφθηκαν.

 Κατσαρόλες, ψησταριές, πιάτα, μπολ, γουδιά, αλατιέρες, ό,τι δηλαδή χρειάζεται ένας ταβερνιάρης για να κάνει τη δουλειά του. Οι συνήθειες δεν άλλαξαν, καθώς οι πελάτες έπιναν πολύ και καλό κρασί, έτρωγαν τους εκλεκτούς μεζέδες και ίσως έπαιζαν και τυχερά παιχνίδια και γι΄αυτό το καπηλειό είχε κακή φήμη.

 Ο κάπελας ίσως ήταν και έμπορος. Πουλούσε κρασί, ξύδι και πυρσούς για το δρόμο. Να βλέπουν οι πελάτες να γυρίζουν σπίτι τους και να φωτίζουν το δρόμο μην τους επιτεθεί κανείς και τους κλέψει το μανδύα.

 Το κρασί το έπιναν αραιωμένο κι ο κάθε πελάτης είχε το δικό του κύπελλο. Μας το λέει ο Βελψίδημος στον «πλούτο» του Αριστοφάνη. «Έχουμε έναν ταβερνιάρη στη γειτονιά κι όποτε μου έρχεται η διάθεση για κανένα κρασάκι πάω κι αυτός – μόνο αυτός – ξέρει πως το θέλω αραιωμένο».

 Ενώ λοιπόν η αριστοκρατία διασκέδαζε στα συμπόσια, ο λαός στις ταβέρνες έπινε κι έτρωγε έστω και βερεσέ! Ήταν βλέπετε πολύ διαδεδομένη η πίστωση στην αρχαιότητα. Κι όταν έπινε κανείς λίγο παραπάνω άρχιζε και τις παληκαριές όπως ο δούλος Παφλαγόνας τον οποίο ο Αριστοφάνης βάζει να λέει τη φράση: «Μόλις φάω παλαμιδοφέτες ζεστές και πιω κρασί σκέτο θα λιώσω εγώ τους στρατηγούς της Πύλου…»

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

«Η φωλιά του λύκου». Ο πιο διάσημος οίκος ανοχής στην αρχαία Πομπηία με τις προκλητικές ερωτικές τοιχογραφίες

Τρελοί αυτοκράτορες, άγριοι πολεμιστές, προκλητικά θεάματα. Αυτές οι εικόνες συνδέονται με την αρχαία Ρώμη.

Πολλοί αυτοκράτορες συνδέθηκαν με ακολασίες και όργια, όπως ο Τιβέριος που λέγεται ότι συμμετείχε σε μυστικά όργια στη βίλα του στο Κάπρι. Τίποτα δεν ήταν αυταπόδεικτο μέχρι να ανακαλυφθεί η θαμμένη πόλη της Πομπηίας και να αποκαλυφθούν τα «ένοχα μυστικά» των Ρωμαίων που παρέμεναν αιώνες θαμμένα.

Η Πομπηία ήταν μία πόλη του 6ου αιώνα π. Χ , η οποία θάφτηκε και διατηρήθηκε σχεδόν ανέπαφη κάτω από την ηφαιστειακή στάχτη μετά την έκρηξη του Βεζούβιου, το 70 π. Χ.

Η Πομπηία βρέθηκε σχεδόν άθικτη

Παρόλο που η Πομπηία αποκαλύφθηκε στα τέλη του 16ου αιώνα, οι συστηματικές ανασκαφές άρχισαν τον 18ο αιώνα.

Αυτή η μεγάλη καθυστέρηση οφείλεται στο γεγονός ότι οι πρώτες ανασκαφές έφεραν στο φως τοιχογραφίες με τόσο σοκαριστικές και προκλητικές εικόνες που τα ήθη της εποχής δεν μπορούσαν να αποδεχτούν γι ´αυτό και η αρχική αντίδραση ήταν να τα σκεπάσουν πάλι.

Δύο αιώνες αργότερα, οι ανασκαφές συνεχίστηκαν και οι αρχαιολόγοι βρήκαν μια ολόκληρη άθικτη πόλη. Ψωμί σε φούρνους, υπολείμματα τροφής, σώματα γυναικών, αντρών και παιδιών ακόμα και κατοικιδίων που η στάχτη πρόλαβε και κάλυψε, απαθανατίζοντας την έκφραση τρόμου των τελευταίων λεπτών.

Τα εκπληκτικά αυτά ευρήματα βοήθησαν τους επιστήμονες να συνθέσουν το παζλ της ζωής των αρχαίων Ρωμαίων στην Πομπηία, όπως τι επαγγέλματα έκαναν, τι τροφές έτρωγαν, σε τι σπίτια ζούσαν αλλά και τις δραστηριότητές τους.

Οι σοροί των αρχαίων Ρωμαίων βρέθηκαν ανέπαφες στις θέσεις που τους βρήκε ο θάνατος

Ο οίκος ανοχής » η φωλιά του λύκου «

Οι ανασκαφές έφεραν στην επιφάνεια ευρήματα από πολλούς οίκους ανοχής στην αρχαία Πομπηία, όπως π.χ τοιχογραφίες και γκράφιτι ερωτικού περιεχομένου που διακοσμούσαν κάποια κτήρια με πολλά δωμάτια και πέτρινα κρεβάτια.

Ο φαλλός ήταν ένα πολύ συνηθισμένο διακοσμητικό στοιχείο κυρίως για καλοτυχία και η εικόνα του κοσμούσε σπίτια , δρόμους και μαγαζιά.

Ένας από τους πιο γνωστούς οίκους ανοχής ονομαζόταν Lupanare, δηλαδή η φωλιά του λύκου. Επρόκειτο για ένα διώροφο, νεόκτιστο κτήριο.

Εικάζεται ότι ήταν το μοναδικό κτήριο που χτίστηκε αποκλειστικά για να λειτουργήσει ως οίκος ανοχής. Είχε δέκα δωμάτια και ένα μπάνιο.

Κάθε δωμάτιο είχε ένα πέτρινο κρεβάτι με στρώμα όπου η εκδιδόμενη διασκέδαζε τους πελάτες της.

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του συγκεκριμένου οίκου ήταν οι ερωτικές τοιχογραφίες.

Κάθε τοιχογραφία απεικόνιζε και μία διαφορετική ερωτική στάση και εικάζεται ότι λειτουργούσαν ως διαφήμιση για τις προσφερόμενες υπηρεσίες. Παρά τον ερωτισμό που αποπνέουν οι εικόνες, στην πραγματικότητα οι συνθήκες δεν ήταν ιδανικές. Η ζωή των γυναικών στη «φωλιά του λύκου» ήταν δύσκολη και πολύ διαφορετική από τις αισθησιακές εικόνες στην τοιχογραφίες.

Τα δωμάτιά τους δεν είχαν παράθυρα, ήταν πολύ μικρά και άβολα και χωρίζονταν από την αίθουσα αναμονής μόνο με κουρτίνες.

Εξάλλου οι περισσότερες από αυτές τις γυναίκες βρίσκονταν εκεί παρά την θέλησή τους και ήταν δούλες, ελληνικής ή ανατολίτικης καταγωγής, που κατέληξαν εκεί. Επειδή ακριβώς προέρχονταν από σκλαβοπάζαρο και δεν είχαν εκπαιδευτεί σε κάποιο άλλο επάγγελμα, φαίνεται αναπόφευκτη η κατάληξή τους στους οίκους ανοχής.

Πέτρινο κρεβάτι σε έναν από τους οίκους ανοχής στην Πομπηία

 Τα «γκράφιτι» των πελατών

Σε αντίθεση με τις εκδιδόμενες γυναίκες, οι πελάτες φαίνεται πως έφευγαν ευχαριστημένοι όπως φαίνεται από τα γκράφιτι που άφηναν στους τοίχους. Υπάρχουν πάνω από 100 επιγραφές στους τοίχους του συγκεκριμένου οίκου.

Μία από αυτές τις επιγραφές λέει: «Εγώ γ…  πολλές κοπέλες εδώ». Σε μία άλλη επιγραφή ο πελάτης καταγράφει την ημερομηνία και αναφέρει: » Στις 15 Ιουνίου ο Έρμερος ήταν εδώ μαζί με τον Φιλέταιρο και τον Κάφισο».

Γενικά οι πλούσιοι δεν επισκέπτονταν τους οίκους ανοχής, αφού είχαν την δυνατότητα να εξαγοράζουν σκλάβες και εταίρες.

Συνεπώς οι τακτικοί πελάτες ήταν απλοί Ρωμαίοι πολίτες. Ευτυχώς για τους αρχαιολόγους, οι πελάτες άφηναν και επιγραφές στους τοίχους για τις τιμές και τις υπηρεσίες που παρέχονταν εκεί.

Έτσι μαθαίνουμε πως δύο φρατζόλες ψωμί και μισό λίτρο κρασί αρκούσαν για τις υπηρεσίες μιας πόρνης.

Φυσικά, οι πελάτες πλήρωναν τον ιδιοκτήτη του οίκου και όχι τις πόρνες.

Ο κατάλογος με τις παρεχόμενες υπηρεσίες απεικονιζόταν στους τοίχους του οίκου

Οι ερωτικές τοιχογραφίες

Ενώ όλα τα ευρήματα από τις ανασκαφές στην Πομπηία εκτίθενται στο μουσείο της Νάπολης, οι ερωτικές τοιχογραφίες αποτέλεσαν μήλο της έριδος όσον αφορά την αξιοποίησή τους.

Το 1819 όταν ο βασιλιάς της Νάπολης, Φρανσουά ο Ά, επισκέφτηκε την έκθεση με τις τοιχογραφίες στο Εθνικό Μουσείο με τη γυναίκα και την κόρη του, σοκαρίστηκε τόσο πολύ από το θέαμα ώστε διέταξε να τα κλειδώσουν σε μια μυστική αίθουσα στην οποία θα είχαν πρόσβαση μόνο » άνθρωποι ώριμοι και αξιοσέβαστοι».

Επί έναν ολόκληρο αιώνα, η αίθουσα ανοιγόκλεινε ως τη δεκαετία του 1960 με τη σεξουαλική επανάσταση οπότε και άνοιξε για το κοινό και πάλι όμως περιστασιακά, μέχρι και την οριστική διευθέτηση του θέματος το 2000, όπου όμως οι ανήλικοι επιτρέπονται μόνο αν συνοδεύονται από ενήλικα ή με γραπτή άδεια.

ΠΗΓΕΣ:

Atlas Obscura, 2014. The Ancient Brothels of Pompeii. 

BBC News, 2006. Pompeii’s erotic past revealed. 

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Το μυστήριο ενός εξαφανισμένου αρχαίου κινεζικού πολιτισμού

Ένας σεισμός πριν από 3.000 χρόνια περίπου, μπορεί να ευθύνεται για τη μυστηριώδη εξαφάνιση ενός από τους αρχαιότερους πολιτισμούς της Κίνας, σύμφωνα με νέα έρευνα.

Ο σεισμός μπορεί να προκάλεσε καταστροφικές κατολισθήσεις, φράζοντας το ποτάμι που αποτέλεσε τη κύρια πηγή νερού του πολιτισμού Sanxingdui και να άλλαξε την αρχική ροή του.

Αυτό, με τη σειρά του, θα είχε ως αποτέλεσμα την μετακίνηση του αρχαίου κινεζικού πολιτισμού πιο κοντά προς τη νέα ροή του ποταμού, αναφέρει ο Niannian Fan, ερευνητής του πανεπιστημίου Tsinghua στο Chengdu της Κίνας, στη παρουσίασή που έκανε την 18η Δεκεμβρίου 2014 κατά την 47η ετήσια συνεδρίαση της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης στο Σαν Φρανσίσκο. 

Αρχαίος πολιτισμός

Το 1929, ένας αγρότης στην επαρχία Sichuan βρήκε λίθους από νεφρίτη και λίθινα αντικείμενα, κατά τη διάρκεια επισκευής αποχέτευσης σε σημείο που βρίσκεται περίπου 40 χιλιόμετρα από το Chengdu. Αλλά η σημασία τους δεν είχε κατανοηθεί μέχρι το 1986, όταν οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν δύο λάκκους με θησαυρούς από τη Εποχή του Χαλκού, όπως λίθους νεφρίτη, περίπου 100 ελεφάντινους χαυλιόδοντες και εκπληκτικά, ύψους 2,4 μέτρων, χάλκινα γλυπτά, που υποδηλώνουν μια εντυπωσιακή τεχνική ικανότητα που δεν υπήρχε πουθενά αλλού στον κόσμο εκείνη την εποχή, δήλωσε ο Peter Keller, γεωλόγος και πρόεδρος του Μουσείου Bowers στη Santa Ana της Καλιφόρνια, το οποίο φιλοξενεί σήμερα μια έκθεση με μερικούς από αυτούς τους θησαυρούς.

Οι θησαυροί, που ήταν σπασμένοι και θαμμένοι σαν να είχαν θυσιαστεί, προέρχονται από ένα χαμένο πολιτισμό, σήμερα γνωστό ως Sanxingdui, μια οχυρωμένη πόλη στις όχθες του ποταμού Minjiang.

«Είναι ένα μεγάλο μυστήριο», δηλώνει ο Keller, ο οποίος δεν συμμετείχε στην παρούσα μελέτη.

Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν σήμερα ότι ο χαμένος αυτός πολιτισμός εσκεμμένα αυτοκαταστράφηκε κάπου μεταξύ 3.000 και 2.800 ετών πριν, αναφέρει ο Fan.

«Οι τρέχουσες εξηγήσεις για τους λόγους εξαφάνισης του πολιτισμού αυτού είναι ο πόλεμος και οι πλημμύρες, αλλά και οι δύο δεν είναι αρκετά πειστικές», δηλώνει ο Fan στο LiveScience.

Ωστόσο, πριν από 14 χρόνια περίπου, οι αρχαιολόγοι βρήκαν τα κατάλοιπα μιας άλλης αρχαίας πόλης που ονομάζεται Jinsha, κοντά στο Chengdu. Αν και ο χώρος της Jinsha δεν έδωσε πολλά εντυπωσιακά ευρήματα όπως τα χάλκινα γλυπτά της Sanxingdui, βρέθηκε ένα χρυσό στέμμα με ένα χαραγμένο μοτίβο ψαριών, βελών και πτηνών παρόμοιο με το χρυσό στέμμα που βρέθηκε στο Sanxingdui, είπε ο Keller. Αυτό οδήγησε ορισμένους μελετητές να πιστεύουν ότι οι άνθρωποι από το Sanxingdui μπορεί να είχαν μετεγκατασταθεί στη Jinsha.

Αλλά γιατί εξαφανίστηκε εντελώς ο πολιτισμός τους παραμένει ένα μυστήριο.

Γεωλογικές και ιστορικές ενδείξεις

Ο Fan και οι συνεργάτες του αναρωτήθηκαν εάν ένας σεισμός μπορεί να προκαλέσει κατολισθήσεις, οι οποίες έφραξαν τον ποταμό ψηλά στα βουνά και άλλαξαν την ροή του προς τη Jinsha. Αυτή η καταστροφή μπορεί να μείωσε την παροχή νερού στο Sanxingdui, αναγκάζοντας τους κατοίκους του να μετακινηθούν.

Η κοιλάδα όπου βρίσκεται το Sanxingdui πλημμυρίζει εύκολα, με ψηλούς ενωμένους τοίχους μήκους 7 χιλιομέτρων που ήταν μάλλον απίθανο να είχαν κοπεί από το μικρό ποτάμι που ρέει τώρα μέσα από αυτό, είπε ο Fan.

Και μερικά ιστορικά αρχεία υποστηρίζουν αυτή την υπόθεσή τους. Το 1099 π.Χ., οι αρχαίοι συγγραφείς κατέγραψαν σεισμό στην πρωτεύουσα της δυναστείας Zhou, στην επαρχία Shaanxi, λέει ο Fan. Αν και εκείνο το σημείο απέχει περίπου 400 χιλιόμετρα από την ιστορική περιοχή του Sanxingdui, ο πολιτισμός τους δεν είχε αναπτύξει την γραφή τη δεδομένη χρονική στιγμή. Έτσι είναι δυνατόν το επίκεντρο του σεισμού να ήταν στην πραγματικότητα κοντά στο Sanxingdui - αλλά απλά δεν καταγράφηκε εκεί, δηλώνει ο Fan. Γεωλογικά στοιχεία δείχνουν επίσης ότι ένας σεισμός σημειώθηκε στην ευρύτερη περιοχή πριν από 3.330 και 2.200 χρόνια, προσθέτει.

Περίπου την ίδια εποχή, γεωλογικά ιζήματα δείχνουν ότι συνέβησαν μαζικές πλημμύρες και έγγραφο της μεταγενέστερης δυναστείας των Han, γνωστό ως «Το Χρονικό των Βασιλέων του Shu», καταγράφει αρχαίες πλημμύρες που προέρχονταν από το βουνό, σε σημείο που δείχνει ότι η ροή του ποταμού έχει αλλάξει κατεύθυνση, αναφέρει ο Fan. (Περίπου 800 χρόνια αργότερα, οι κάτοικοι του Jinsha έχτισαν ένα τείχος για την πρόληψη των πλημμυρών.)

Το ποτάμι άλλαξε κατεύθυνση;

Τα παραπάνω στοιχεία μαζί με τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι ένας μεγάλος σεισμός προκάλεσε μια κατολίσθηση που έφραξε τον ποταμό, αλλάζοντας την κατεύθυνση της ροής του και μειώνοντας τη ροή του νερού προς το Sanxingdui, δηλώνει ο Fan.

Αλλά αν έγινε αυτό, πού ακριβώς άλλαξε η ροή του ποταμού; Η ομάδα βρήκε ενδείξεις ψηλά στα βουνά, στη βαθιά και μεγάλη χαράδρα Yanmen, σε ύψος περίπου 3.800 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Ο σημερινός ποταμός διασχίζει τη χαράδρα, η οποία έχει φτιαχτεί από παγετώνες πριν από 12.000 χρόνια περίπου. Ωστόσο, τα αποκαλυπτικά σημάδια της παγετώδης διάβρωσης - σε σχήμα λεκάνης απορροής γνωστή και ως cirques – απουσιάζει μυστηριωδώς από ένα μεγάλο τμήμα της χαράδρας. Η ομάδα υποθέτει ότι ένας σεισμός δημιούργησε μια χιονοστιβάδα που στη συνέχεια κατέστρεψε μερικά από τα cirques πριν από 3.000 χρόνια περίπου.

Σε αυτό το σημείο, η θεωρία εξακολουθεί να βρίσκεται σε πολύ θεωρητικό επίπεδο, και απαιτούνται επιπλέον γεωλογικά δεδομένα, δηλώνει ο Fan.

Και ενώ η γεωλογική ιστορία είναι δυνατή, ο Keller αναφέρει ότι δεν απαντά στο βασικό ερώτημα: «Τι ώθησε τους ανθρώπους να καταστρέψουν ολόκληρο τον πολιτισμό τους και να το θάψουν σε δύο λάκκους; Και γιατί δεν επανεμφανίστηκε στη Jinsha;».

Πηγή: T. Ghose, LiveScience

Το είδαμε εδώ 

Ανακαλύπτω

Ανακαλύφθηκε συναγωγή που κήρυξε ο Χριστός!

12/2014. Μια ιστορική ανακάλυψη πραγματοποιήθηκε από Ισραηλινούς Αρχαιολόγους στην πρώην πόλη Μάγδαλα, μια παραλιακή πόλη της Γαλιλαίας και πατρίδα της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής.

Σύμφωνα με πληροφορίες οι Ισραηλινοί αρχαιολόγοι βρήκαν την συναγωγή όπου κήρυξε ο Ιησούς Χριστός, και μια από τις επτά που καταστράφηκαν από τους Ρωμαίους το 67 η 68 μ.Χ.

Επίσης σε ένα από τα πετρώματα που βρίσκεται στον τοίχο της Συναγωγής, απεικονίζεται σκαλιστή και η αρχαιότερη μενόρα που βρέθηκε ποτέ.

Τέλος στο μέσο της Συναγωγής βρέθηκε ένας ογκόλιθος που χρησιμοποιούταν για το γράψιμο αλλά και πιθανότατα για την ανάγνωση της Τορά.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Tο μυστήριο με τα ανίκητα σπαθιά των Βίκινγκς! (Video)

Κοντά στη λύση του μυστηρίου, που έκανε τα σπαθιά των Vikings σχεδόν ανίκητα στη μάχη, βρίσκονται ερευνητές.

Τα λιγοστά πανίσχυρα σπαθιά, τα οποία σώζονται μέχρι σήμερα, είναι κατασκευασμένα από τόσο καθαρό μέταλλο που ακόμα και οι αρχαιολόγοι αδυνατούν να πιστέψουν πώς ένας σιδηρουργός το δημιούργησε πριν από τόσα χρόνια, ενώ σε όλα τους είναι χαραγμένη η λέξη «Ulfberht». Σύμφωνα μάλιστα με τους ειδικούς, η συγκεκριμένη υπογραφή ίσως και να αποκαλύψει το μυστηριώδη καλλιτέχνη, ο οποίος «τα σφυρηλάτησε με ιδιαίτερα αυξημένη ευφυΐα»!

«Η νέα έρευνα μάς φέρνει πιο κοντά στην “πηγή” των σπαθιών. Στην κάμινο όπου σφυρηλατήθηκαν τα θρυλικά αυτά όπλα», ανέφερε ένας από τους ερευνητές, σημειώνοντας ότι έχουν βρεθεί μόλις 170 Ulfberhts (αν αναλογιστεί κανείς πόσα κατασκευάστηκαν) που χρονολογούνται από το 800 μ.Χ. έως το 1000 μ.Χ.

«Η τεχνολογία για τη δημιουργία ενός τέτοιου μετάλλου δεν είχε εφευρεθεί παρά μόνο μετά από 800 χρόνια», σημείωσε από την πλευρά του ο Alan Williams, από το μουσείο Wallace Collection του Λονδίνου, ο οποίος μελέτησε επίσης τις επαναστατικές λεπίδες των σπαθιών. «Ο κατασκευαστής τους είναι μοναδικός και σίγουρα αυτά τα σπαθιά θα ανήκαν στην ελίτ των Βίκινγκς», συμπλήρωσε.

Από την πλευρά του, ο Robert Lehmann, χημικός στο Ινστιτούτο Ανόργανης Χημείας του Πανεπιστήμιου του Ανόβερο, ο οποίος εξέτασε ένα σπαθί Ulfberht που βρέθηκε το 2012 στον ποταμό Weser, στην Κάτω Σαξονία της βορειοδυτικής Γερμανίας, απέκλεισε το ενδεχόμενο το υψηλής περιεκτικότητας σε μαγγάνιο μέταλλο της λεπίδας να προέρχεται από την Ανατολή. 

Εξάλλου και «η λαβή του, κατασκευασμένη από σίδηρο με υψηλή περιεκτικότητα σε αρσενικό, προδίδει την ευρωπαϊκή του προέλευση», ανέφερε, φωτογραφίζοντας το Taunus, βόρεια της Φρανκφούρτης…

Και μπορεί να είναι γνωστό ότι ορισμένα μοναστήρια της περιοχής κατασκεύαζαν όπλα, ωστόσο το όνομα Ulfberht δεν βρέθηκε πουθενά στα αρχεία τους…

Αξίζει τέλος να σημειωθεί ότι κατά τη διαδικασία της σφυρηλάτησης του σιδήρου, το μέταλλο πρέπει να θερμαίνεται σε 3.000 βαθμούς Fahrenheit ώστε να υγροποιηθεί, επιτρέποντας στο σιδερά να αφαιρέσει τις ακαθαρσίες, γνωστές και ως «σκουριά». Παράλληλα, εμπλουτίζεται με άνθρακα προκειμένου το μέταλλο να γίνει ισχυρότερο.

Παρόλα αυτά, η μεσαιωνική τεχνολογία δεν επέτρεπε το σίδερο να θερμαίνεται σε μια τόσο υψηλή θερμοκρασία, με αποτέλεσμα η σκουριά να απομακρυνόταν με σφυροκόπημα, μια εξαιρετικά λιγότερο αποτελεσματική μέθοδος.

Τα σπαθιά του Ulfberht, όχι μόνο δεν έχουν ίχνος σκουριάς, αλλά περιέχουν τριπλάσιο άνθρακα από μέταλλα εκείνης της εποχής...

Το μέταλλό τους ονομάστηκε πολύ αργότερα crucible steel (λόγω των δύο ειδικών σύγχρονων και περίπλοκων μεθόδων κατασκευής του), ενώ οι κατάλληλοι κλίβανοι, ικανοί να θερμάνουν το σίδηρο σε τόσο μεγάλη θερμοκρασία, εφευρέθηκαν κατά τη διάρκεια της Βιομηχανικής Επανάστασης.

«Είναι το πιο περίπλοκο πράγμα που γνωρίζω στη συγκεκριμένη τέχνη», ανέφερε ο Richard Furrer, διεθνούς φήμης σιδηρουργός…

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Αποκρυπτογραφήθηκε αρχαίο κοπτικό «Εγχειρίδιο Ξορκιών»

Οι ερευνητές έχουν αποκρυπτογραφήσει ένα αρχαίο αιγυπτιακό εγχειρίδιο, αποκαλύπτοντας μια σειρά από επικλήσεις και ξόρκια.

Υπάρχουν ξόρκια για την αγάπη, εξορκισμοί,  και θεραπεία για το μαύρο ίκτερο (μια δυνητικά θανατηφόρα λοίμωξη).

Είναι γραμμένο στην Κοπτική (μια αιγυπτιακή γλώσσα) και στις 20 σελίδες του περιέχει εικονογραφημένους κώδικες.

Μεταξύ των άλλων,  το «Εγχειρίδιο Τελετουργικής Δύναμης» όπως αποκάλεσαν οι ερευνητές το βιβλίο, λέει στους αναγνώστες πώς να κάνουν  ξόρκια για την αγάπη, πώς να ξορκίζεις τα κακά πνεύματα και πως να θεραπεύσει κανείς τον ‘μαύρο ίκτερο’, μια λοίμωξη από βακτήρια , που υπάρχει και σήμερα και μπορεί να αποβεί μοιραία.

Το βιβλίο είναι δεμένο, κατασκευασμένο από περγαμηνή και αποκαλείται ‘κώδικας’.

«Είναι ένα πλήρες 20σέλιδο βιβλίο από περγαμηνή και περιέχει τα τελετουργικά λόγια ενός επαγγελματία τελετάρχη», όπως σημειώνουν οι Malcolm Choat και Iain Gardner οι οποίοι είναι καθηγητές των  Πανεπιστημίων της Αυστραλίας Macquarie και του Σίδνεϊ, αντίστοιχα, στο βιβλίο τους που φέρει τον τίτλο «Κοπτικό Εγχειρίδιο Τελετουργικής Δύναμης»  ["A Coptic Handbook of Ritual Power" ]

 Οι Σεθιανοί

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι ο κώδικας χρονολογείται τον 7ο ή τον 8ο αιώνα και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, πολλοί Αιγύπτιοι  ήταν Χριστιανοί και ο κώδικας περιέχει μια σειρά από επικλήσεις  με αναφορά προς τον Ιησού.

Ωστόσο, ορισμένες επικλήσεις φαίνονται περισσότερο συνδεδεμένες με μια θρησκευτική ομάδα που ονομάζονταν Σεθιανοί ή Σηθιανοί.

 Αυτή η θρησκευτική ομάδα άνθισε στην Αίγυπτο κατά τους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού και έλαβε την ονομασία από τον Σηθ ή Σεθ, τον τρίτο υιό του Αδάμ και της Εύας, τον οποίο εκτιμούσαν. 

Μια επίκληση του κοπτικού κειμένου αναφέρει « Ο Σεθ, ο ζωντανός Χριστός».

[Σημ. Οι Σεθιανοί δεν πίστευαν ότι ο κόσμος , η ζωή, δημιουργήθηκε από το Θεό, αλλά ότι είναι δημιούργημα  των Αιώνων- Eoni,  και αυτή σχημάτισαν το Πλήρωμα του κόσμου – Pleroma. Για αυτούς ο Χριστός δεν σταυρώθηκε, ούτε αναστήθηκε, γιατί είναι πνεύμα αιώνιο και  είναι ο τελευταίος απόγονος του Σεθ που ήρθε στη Γη για να διδάξει στους μυημένους]

Στην αρχή του κώδικα αναφέρεται μια θεϊκή μορφή που ονομάζεται  «Μπακτιόθα», η ταυτότητα του οποίου είναι μυστήρια. Αναφέρεται «δίνω χάρη σε σας και σας καλώ Μπακτιόθα».

Το κοπτικό εγχειρίδιο αποκτήθηκε από το πανεπιστήμιο Macquarie στα τέλη του 1981 από τον Michael Fackelmann, έναν έμπορο αρχαιοτήτων που εδρεύει στη Βιέννη.

Κατά τη δεκαετία του ’70 και στις αρχές της δεκαετίας του ’80 το πανεπιστήμιο Macquarie αγόρασε παπύρους από τον Michael Fackelmann, ανέφερε ο  καθηγητής Malcolm Choat.

Σύμφωνα με τον ίδιο η διάλεκτος των κειμένων προέρχεται από τους κατοίκους της Άνω Αιγύπτου, της αρχαίας Ερμουπόλεως.

Ο κώδικας βρίσκεται στο Μουσείο Αρχαίων Πολιτισμών στο Πανεπιστήμιο Macquarie στο Σύδνεϋ.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Μυστηριώδες πλάσμα στην Αίγυπτο θάφτηκε με τιμές Φαραώ (Video)

Το εύρημα ανακαλύφθηκε σε έναν τάφο στην περιοχή Λαχούλ της Αιγύπτου από τον καθηγητή Βίκτορ Λούμπεκ του πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια...

Ο Αμερικανός καθηγητής είπε ότι εντοπίστηκε σε μια μικρή πυραμίδα κοντά στην πυραμίδα του Φαραώ Σενουσρέτ Β΄.

«Η μούμια μοιάζει σαν πλάσμα εξωγήινο και χρονολογείται πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια, δείχνει σαν ένα ανθρωποειδή. Έχει μεγάλο κεφάλι, μεγάλα μάτια και ένα μικρό και λεπτό σώμα», δήλωσε μια πηγή από την Αίγυπτο η οποία έχει δώσει λεπτομέρειες αλλά και φωτογραφίες από την παράξενη μούμια- διατηρώντας, όμως, την ανωνυμία.

Ο καθηγητής Victor Lubek πιστεύει ότι το λείψανο μουμιοποιήθηκε προσεχτικά και αποθηκεύθηκε στην πυραμίδα και αυτό δηλώνει ότι ο αποθανών είχε περάσει από όλες τις τελετές και τις διαδικασίες που ακολουθούνται μετά το θάνατο στην αρχαία Αίγυπτο.

«Το σώμα του νεκρού θάφτηκε με μεγάλο σεβασμό και φροντίδα και συνοδεύεται από μια σειρά παράξενων αντικειμένων. Υπάρχουν επιτύμβιες επιγραφές που υποδεικνύουν ότι αυτός ήταν σύμβουλος του Φαραώ και έφερε το όνομα Οϊρούνετ που θα πει 'Αστήρ' ή ότι «προήλθε από τα αστέρια».

Γύρω από το σώμα του βρέθηκαν αντικείμενα τα οποία οι αρχαιολόγοι δεν μπορούν να τα προσδιορίσουν», είπε ο καθηγητής.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Ναυάγιο Αντικυθήρων, το χρονικό των ανακαλύψεων

11/2014. Η kithera.gr ανταποκρινόμενη στης ανάγκες και της απαιτήσεις της εποχής μας, καθώς και στο έντονο ενδιαφέρον της ελληνικής και διεθνούς καινής γνώμης, δημιούργησε την πρώτη ολοκληρωμένη παρουσίαση για το Ναυάγιο των Αντικυθήρων, το σημαντικότερο υποβρύχιο αρχαιολογικό χώρο παγκοσμίως, με στόχο την περιεκτική ενημέρωση του κοινού, προβάλλοντας παράλληλα ποιοτικά το νησί.

Μετά από έρευνα και μελέτη του υπάρχοντος υλικού, σχεδιάστηκε μια στοχοθετημένη παρουσίαση, που να δίνει την δυνατότητα στον χρήστη να βρει συγκεντρωμένο όλο το υλικό που χρειάζεται, ώστε εύκολα να κατανοήσει πλήρως τι ακριβώς συνέβη στο παρελθόν, και τι συμβαίνει σήμερα σε αυτή τη σημαντική έρευνα. 

Ο μεγάλος όγκος υλικού που συγκεντρώθηκε σε κείμενα και φωτογραφίες, αποδόθηκε χρονολογικά κατά περιόδους, καθώς επίσης και η δημιουργία όλων των αναγκαίων γραφιστικών και animations, με τρόπο ώστε το αποτέλεσμα να είναι απλό, ενδιαφέρον και προπαντός εύχρηστο.

Η παρουσίαση διάρκειας λίγων λεπτών, αφηγείται στον χρήστη την ιστορία του αρχαίου ναυαγίου, μεταφέροντας τον στο κλίμα του βυθού, δείχνοντας όλα τα σημαντικά ευρήματα από την στιγμή της ανακάλυψης του ναυαγίου, μέχρι της σημερινές προσπάθειες με τον πλέον εξελιγμένο εξοπλισμό.

Είναι προφανές ότι η έρευνα θα συνεχιστεί και τα επόμενα καλοκαίρια, κατά συνέπεια το project Ναυάγιο Αντικυθήρων θα συνεχίζει να εμπλουτίζεται με της μελλοντικές ανακαλύψεις, που σίγουρα θα φέρουν νέα ενδιαφέροντα και εντυπωσιακά στοιχεία για τον αρχαίο κόσμο.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Ντόροθι Κινγκ: «Ποτέ τα Σκόπια δεν τα έλεγαν Μακεδονία»

11/2014. Η αρχαιολόγος Ντόροθι Κινγκ, ξαναχτυπά. Και μάλιστα βάζει με τον τρόπο της ταφόπλακα σε όσα ισχυρίζονται οι γείτονές μας στα Σκόπια με λίγες λέξεις.

Στο μπλόγκ της, το οποίο διαβάζουμε καθημερινά, η κα Κινγκ αναφέρεται στην προπαγάνδα που γίνεται σε διάφορες χώρες, μεταξύ των οποίων και στην ΦΥΡΟΜ και καταρρίπτει με τον πιο απλό και επιστημονικό τρόπο όλα όσα ισχυρίζονται οι ηγέτες και οι κάτοικοι αυτής της χώρας σε σχέση με την Μακεδονία και τον Μέγα Αλέξανδρο.

Γράφει μεταξύ άλλων:

«Τα Σκόπια είχαν διάφορες ονομασίες κατά την αρχαιότητα αλλά το όνομα Μακεδονία δεν ήταν ποτέ καμία από αυτές. Ομολογουμένως οι αρχαίοι Μακεδόνες κατέκτησαν την περιοχή, όμως ο Μέγας Αλέξανδρος κατέκτησε επίσης το σύγχρονο Ιράν και το Αφγανιστάν και καμία από αυτές τις χώρες δεν ισχυρίστηκε ότι υπήρξε τμήμα της Αρχαίας Μακεδονίας!»

Η κα Κινγκ αναφέρεται και σε μια άλλη μεγάλη διαμάχη που υπάρχει για τα Γλυπτά του Παρθενώνα αλλά και για τους αρχαίους Ρωμαίους σε σχέση με τους Αρχαίους Έλληνες.

Γράφει:

«Τα Γλυπτά του Παρθενώνα που ο Έλγιν έφερε στο Λονδίνο, ήταν η καλύτερη απόδειξη υπέρ του ελληνικού λαού ότι τα ρωμαϊκά γλυπτά δεν ήταν ανώτερα των αρχαίων ελληνικών αλλά απλά αντίγραφά τους! Ο ελληνικός πολιτισμός ο οποίος ήταν "κρυμμένος" από τα 400 χρόνια σκλαβιάς από τους Οθωμανούς, έγινε αντικείμενο θαυμασμού και οδήγησε σε ένα μεγάλο φιλελληνικό κίνημα το οποίο οδήγησε και στην απευλευθέρωση των Ελλήνων από τους Τούρκους. Ανεξάρτητα από όσα σκεφτόμαστε σήμερα για τον Έλγιν, εκείνη την συγκεκριμένη χρονική στιγμή οι πράξεις του - άθελά του φυσικά - οδήγησαν τον τότε δυτικό κόσμο να βοηθήσει τους Έλληνες να αγοράσουν όπλα και να απελευθερώσουν την πατρίδα τους από τους Οθωμανούς».

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Εκπληκτικής τέχνης ψηφιδωτά στην αρχαία Ελληνική πόλη Ζεύγμα (Video)

Εκπληκτικής τέχνης ψηφιδωτά ανακάλυψαν οι αρχαιολόγοι, στην αρχαία Ελληνική πόλη Ζεύγμα στη νότια Τουρκία, κοντά στα σύνορα με την Συρία.

Η πόλη είναι των ελληνιστικών χρόνων και την ίδρυσε ο διάδοχος του Μεγάλου Αλεξάνδρου Μακεδόνας στρατηγός Σέλευκος Νικάτωρ (εξ ου και η δυναστεία των Σελευκιδών), περίπου το 300 μ.Χ..

Η Ζεύγμα είναι κατά 80% βυθισμένη καθώς παρά τις διαμαρτυρίες, κατακλύστηκε από τα νερά τεχνητής λίμνης, από το φράγμα Μπιρετσίκ.

Τα κομψοτεχνήματα τα οποία ανακαλύφθηκαν σε εξαιρετική κατάσταση, ανάγονται στον 2ο μ.Χ αιώνα. Πρόκειται για μοναδικής τέχνης ψηφιδωτά, που απεικονίζουν τις Μούσες και τον Ωκεανό,

Στο ψηφιδωτό με τις Μούσες, το όνομα της καθεμιάς είναι γραμμένο στα ελληνικά, καθώς η ελληνιστική κοινή ήταν η διεθνής γλώσσα της εποχής.

Το ένα ψηφιδωτό, που παριστά τις εννέα Μούσες, σε πορτρέτα, κοσμούσε μεγάλο δωμάτιο στο σπίτι που οι αρχαιολόγοι έχουν ονομάσει «Οίκο των Μουσών», λόγω της ιδιαίτερης φινέτσας στα αρχιτεκτονικά στοιχεία και στον διάκοσμό του.

Στο κέντρο εικονίζεται η Καλλιόπη και γύρω της οι αδερφές της. Κατά τον Ησίοδο η Καλλιόπη ήταν η μεγαλύτερη και ευγενέστερη από τις 9 Μούσες, προστάτης της Επικής Ποίησης και της Ρητορικής, καθώς και όλων των Καλών Τεχνών (Καλλιέπουσα), άρα η επιλογή της στο κέντρο της σύνθεσης δεν είναι παράξενη.

Το δεύτερο ψηφιδωτό παριστά τον Ωκεανό και την Τιθύ και είναι ωραιότερο από ένα άλλο με παρόμοια σύνθεση που έχει βρεθεί σε διαφορετικό χώρο. Η ζωηρότητα των μορφών, η ομορφιά τους και τα θαυμάσια χρώματα εντυπωσιάζουν. Μάλιστα, οι ειδικοί λένε ότι έχουν χρησιμοποιηθεί ειδικά κατασκευασμένες γυάλινες ψηφίδες. Το τρίτο είναι μικρότερων διαστάσεων και παριστά νεαρό άνδρα.

Στην ξενάγηση που έκαναν οι αρχαιολόγοι παρουσιάζοντας τα ευρήματα στον Τύπο, τα ψηφιδωτά αναφέρονται ως «ρωμαϊκά».

Συμφώνα με την hurriyetdailynews οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η αρχαία πόλη Ζεύγμα είχε περί τα 2 με 3 χιλιάδες σπίτια, εκ των οποίων τα 25 παραμένουν κάτω από το νερό. Οι ανασκαφές που έχουν ξεκινήσει από το 2007 αναμένεται να ολοκληρωθούν το 2015.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Η Ζώνη του Ωρίωνα και οι πυραμίδες της Αιγύπτου

Στην Αστρονομία η «Ζώνη του Ωρίωνα» αποτελείται από τους τρεις κεντρικούς αστέρες του αστερισμού του Ωρίωνα, τους Mintaka – Alnilam – Alnitak, που φέρονται ως ζωστήρας του μυθικού ήρωα, σε σχεδόν ευθεία γραμμή μέσα στο τετράπλευρο του αστερισμού.

Οι τρεις αστέρες αν και είναι ορατοί με γυμνό μάτι, είναι πολύ μακριά από τη Γη, αλλά και πολύ μακριά ο ένας από τον άλλο. Αστρονομικές μετρήσεις από τον δορυφόρο «Ίππαρχος» δείχνουν πως ο Alnilam βρίσκεται 1.340 έτη φωτός μακριά, ο Alnitak σχεδόν στη μέση, στα 736, και ο Mintaka στα 916. Προς το παρόν, με τη σημερινή τεχνολογία, η απόσταση ακόμα και του κοντινότερου κάνει απαγορευτική την αποστολή διαστημοσυσκευών.

Στην αρχαιότητα η «Ζώνη του Ωρίωνα» είναι ίσως ή σημαντικότερη θέση στον ουράνιο θόλο. Σύμφωνα με την αιγυπτιακή μυθολογία ο αστερισμός ήταν η ουράνια κατοικία του θεού Όσιρι, ενώ η θέση των τριών άστρων της ζώνης είναι ίδια με εκείνη των τριών πυραμίδων της Γκίζας και μάλιστα κατ’ αναλογία με τη σχετική φωτεινότητά τους.

Η πιο μικρή πυραμίδα αντιστοιχεί στο πιο αμυδρό άστρο του αστερισμού και μάλιστα βρίσκεται σε μικρή απόκλιση από τη νοητή ευθεία που ορίζουν οι δύο μεγαλύτερες πυραμίδες, όπως ακριβώς και το σχετικό άστρο σε σχέση με τα δύο μεγαλύτερα.

Μέχρι και ο προσανατολισμός των τριών άστρων της ζώνης προς τον γαλαξία, είναι ίδιος με τον προσανατολισμό των πυραμίδων προς τον Νείλο.

«Μαγική» θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ακόμα μία αντιστοιχία με τα τρία άστρα. Αυτή, που έχουν τα δύο πυραμοειδή βουνά του Άρη και το πρόσωπο στη Κυδωνία...

Το είδαμε εδώ 

Ανακαλύπτω